10072 Szewczenko0002

162 T. SZEWCZENKO: WYBÓR POEZJI

Łzy się potoczyły,

„Przebacz, Marku!... W cudzej chacie ⁵⁴⁰ Cała służba moja —

To pokuta... Przebacz synu!...

Ja... ja matka twoja”.

I zamilkła...

Padł mój Marko,

Aż ziemia zadrżała —

⁵⁴⁵ - Zemdlał. Ocknął się... do matki — Lecz matka już spała.

Przełożyć Leonard SowiA

Perejasław, 13 grudnia 1843

KAUKAZ

Szczeremu przyjacielowi Jakubowi de Balmaine^>owi

Kto da głowie mojej i wotlr a oczom moim źródło i będę płakał we dnie i w noflp pobitych [...]

Proroctwo Jeremiaszowo ttil

Za górami góry chmurami zasłane,

Ludzką krwią omyte, niedolą zasiane:

Prometeusz tam od wieków Przykuty do skaty,

⁵ Orzeł co dnia pierś mu szarpie,

Serce rwie w kawały.

KAUKAZ

Pierwodruk w: Hoeue cTuzoreopeHusi nywiama u Ulomm ku, Lipsk 1859. Mamy wiele tłumaczeń tego poematuT^^^H Paulina Święcickiego, Teofila Szumskiego, Sydira Twerclo('l)||Vi Bohdana Żyranika, Romana Hamczykiewicza, Eugeniuszu k| mirskiego, Stanisława Strumph-Wojtkiewicza.

Początek u Żyranika:

Szarpie, ale życiodajnej Krwi mu nie wypije,

Znów i znów się serce śmieje ¹⁰ I uparcie żyje.

I w nas także duch nie ginie,

I nie słabnie wola,

Nie uprawi chciwa ręka Na dnie morskim pola,

¹⁵ Nie zakuje wolnej duszy,

Słowa nie przemoże,

Nie ubliży Twojej chwale, Wiecznie żywy Boże.

Nie nam przeciwko Tobie czynić,

¹⁰ Nie nam Twe sprawy na sąd"Brać.,, j Nam teraz jeno łkać i łkaćp I chleb powszedni nasz ruzczynić | Krwawymi łzami, potem krwawym,

! Bo kat natrząsa się szubrawy,

¹⁸ A prawda — prawda poszła spać.

Kiedyż nam się źbudzi ona?

Kiedy się położysz,

Zęby spocząć, umęczony,

I nam żyć dasz, Boże?'

³⁽LPrzecież my wierzymy w moce _Eąna.nąd panami, _

, Wstanie prawda, wstanie wolność!

Za górami góry, chmurami zasłane K Czarną dolą wzeszłe, świeżą krwią polane.

» Z dawien dawna orzeł dręczy.

I Tam Prometeusza, l Co dnia serce mu rozbija I żebro rozkrusza.

Dedykacja: Jakub de Balmaine — zob. Wstęp; s. LXXIV.