26256 strona (200)

Najc/ęśt ifc;j trzeba stymulować grupy mięsni. Wybicia się do tego es pośrednią z pma nerwu, który zaopatruje tę grupę mięśni. Kiedy dotait.it* do takiego nerwu jest niemożliwe, stosuje się es z punktów motorycznych. Grupa mięśni ma kilka takich punktów, zatem es trzeba podzielić na etapy kolejnego ich pobudzania. Można próbować jednocześnie pobudzić grupę mięśni z kilku punktów motorycznych, sto sując. kilka elektrod czynnych, połączonych rozwidlonym przewodem z jednym źródłem napięcia.

Do es mięśni zdrowyt h należy wybrać następujące parametry napięcia elek Iryt zriego;

napięcia malej i zęstotliwości.

-    impulsy prostokątne, najlepiej dwufazowe typu ILNS,

-    czas impulsu i częstotliwość dobrane do pobudliwości ćwiczonych mięśni i ewentualnie zamier/anej zmiany ich kompozycji,

-    impulsy zebrane w moduły itafiezoidalne trwające od t do s,

-    częstość modułów dobrana do męt zliwoścl mięśnia.

Przykładem prądów <lt> es mięśni unerwionych prawidłowo sq: KS (rytm synkopo-wyi i MM (monotaza modulowana), generowane przez aparaty do diadynamicznych prądów- RernartJa. W obu prądach t_imp - 10 ms, i = 50 Hz, lecz w RS impulsy są ujęte w moduły o obwiedniach prostokątnych, moduły te i przerwy między nimi trwają I s. Natomiast w MM moduły mają obwiednię sinusoidalną, a moduły i przerwy mię dzy nimi trwają po 10 s.

Można użyć lakże napięcia średniej częstotliwości od I do 3 kH kształtowanego w Irafiezoitialne moduły z częstością od 20 do 0,2 Hz i wypełnieniu modularnym od

20 do 50%.

Zarówno przy stosowaniu prądów małej, jak i średniej t zęstotliwości skurcz tężcowy powinien trwać od 5 do 30 s, a przerwa międzymodularna co najmniej równie długo jak moduł. Cały seans es powinien trwać od 15 tło 30 min i może być powtarzany 1-3 razy dziennie. Czas trwania całej kuracji dostosowuje się do uzyskiwanych rezultatów.

Uzyskanie oczekiwanych rezultatów es może wymagać częstych i długich żabie gów. W tych przypadkach można zalecić stosowanie es przez pacjenta w domu. Do tego celu są użyteczne miniaturowe aparaty bateryjne. Ich wielkość pozwala na zamontowanie w ubraniu i wykonywanie es nawet w czasie zajęć nie wymagających szybkich ruchów. Są one bezpieczne, a więc można je powierzyć pacjentowi, który powinien dobrze poznać aparat i zabieg. Lekarz i terapeuta dobierają parametry, udzielają szczegółowego instruktażu, kontrolują stosowanie oraz oceniają osiągane eiekty (podrozdz. 1.7 i 1.8).

Miniaturowe aparaty spotykane na rynku krajowym wytwarzają impulsy prostokątne, małej c zęstotliwości od 1 do 100 I Iz, modulowane w moduły sinusoidalne o regulowanym czasie trwania od 0,5 do 2 s, bez przerw międzymodulamych lub ze stałym czasem tych przerw. Niezbędnym wyposażeniem aparatów są elektrody odpowiedniej wielkości, podkłady i (lub) żele oraz paski mocujące. Używanie elektrod przez tę samą osobę ogranicza potrzebę ich sterylizacji. Stosowanie żelów elektrolity cznych i jednorazowych elektrod samoprzylepnych ułatwia, lecz podraża, zabiegi.

U osób bardzo wrażliwych tia odczucia wywołane prądem można stosować niższe napięcia, które nie dają widocznego skurczu, jednakże powodują wzmożenie napięcia mięśni i dają korzystne oddziaływanie troficzne.

200