3tom030

62

I. PRZEWODY I KABLE ELEKTROENERGETYCZNE

Tablica 1.36. Indukcyjność kabli elektroenergetycznych jednożyłowych o izolacji z polietylenu usieciowanego na napięcie znamionowe od 3,6/6 k\ do 18/30 kV (kable ułożone w wiązce płaskiej, odstęp między kablami równy średnicy zewnętrznej kabla), wg [1.48]

Przekrój znamionowy żyt mm^2	Indukcyjność kabla, mH/km
	3.6/6	Naf 6/10	ięcie znamionowe 8,7/15	kV 12/20	18/30
25	0,64
35	0,62	—	—	—	—
50	0,60	0,62	0,64	0,64	0,68
70	0,58	0,60	0,60	0,62	0,64
95	0,56	0,58	0,58	0,60	0,62
120	0,53	0,55	0,57	0,58	0,60
150	0,52	0,53	0,56	0,56	0,58
185	0,52	0,53	0,54	0,55	0,58
240	0,51	0.52	0,53	0,54	0,56
300	0,50	0,50	0,51	0,53	0,55
400	0,49	0,49	0,50	0,51	0,52
500	0,48	0,48	0,49	0,49	0,52
630	0,47	0.47	0,48	0,48	0,51
800	0,46	0,47	0,47	0,48	0.49
1000	0,46	0,46	0,46	0,47	0,49

Tablica 1.37. Parametry elektryczne kabli elektroenergetycznych trójżylowych o izolacji papierowej przesyconej syciwem nieściekającym, o polu promieniowym i powłoce ołowianej na napięcie znamionowe 8,7/15 kV, 12/20 kV i 18/30 kV

Przekrój znamionowy żyły mm^2	Rezystancja żyły aluminiowej, O/km		Pojemność elektryczna kabla, pE/km			Indukcyjność kabla. mH/km
			Napięcie znamionowe, kV
	prąd stały 20’C	prąd przemienny 65”C	8,7/15	12/20	18/30	8.7/15	12/20	18/30
			20’C
16	1,91	2,26	0,19			0,44	_
25	1,20	1,42	0,21	0,20	—	0,41	0,44
35	0.868	1,03	0,24	0,22	—	0.39	0,41	—
50	0,641	0,758	0,26	0,24	0,19	0.38	0,40	0,44
70	0.443	0.524	0,30	0.28	0.22	0,36	0,38	0,41
95	0,320	0.379	0,34	0,31	0.25	0,34	0.36	0,39
120	0,253	0,299	0,37	0,33	0.27	0,33	0,35	0,38
150	0,206	0,244	0,43	0.37	0,29	0,30	0,31	0,36
185	0.164	0,194	0,47	0,40	0,31	0,29	0,30	0.35
240	0,125	0,149	0,52	0,44	0.35	0.28	0,29	0,34
300	0.100	0,120	0,58	0,49	0,38	0,27	0,28	0,33

Kable o izolacji papierowej o powłoce ołowianej (tabl. 1.37) są wykonywane w Polsce na napięcia znamionowe od 3,6/6 kV do 23/40 kV. Mogą one być nasycone syciwem zwykłym lub nieściekającym. Kable przewidziane do zainstalowania pionowo lub przy znacznej różnicy poziomów wysokości powinny mieć syciwo nieściekające (oznaczone literą n). Kable o izolacji papierowej i powłoce ołowianej w porównaniu z kablami o izolacji z tworzyw sztucznych są cięższe, bardziej sztywne i wymagają pracochłonnego montażu.

Kable niskiego napięcia o izolacji z tworzyw sztucznych zastąpiły całkowicie kable o izolacji papierowej. Kable średniego napięcia o izolacji z polietylenu usieciowanego stanowią zdecydowaną większość; nadal jednak produkuje się kable tradycyjne.

1.6. KABLE SYGNALIZACYJNE

1.6. Kable sygnalizacyjne

Kable sygnalizacyjne (sterownicze) są przeznaczone do układów automatyki i sterowania oraz do zasilania urządzeń oddalonych od miejsca sterowania.

Są one wykonywane z żyłami miedzianymi jednodrutowymi, najczęściej o izolacji i powłoce z polwinitu. Napięcie znamionowe wynosi 0,6/1 kV. W tablicy 1.38 podano liczbę i zakres przekrojów znamionowych żył różnych rodzajów tych kabli.

Kable sygnalizacyjne mogą być opancerzone wszystkimi rodzajami pancerzy (taśmy stalowe, druty stalowe ocynkowane okrągłe lub profilowe). Najczęściej stosuje się pancerz z taśm stalowych, który chroni kabel przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Kable sygnalizacyjne są wykonywane na ogól z żyłami jednodrutowymi. W celu zwiększenia niezawodności można stosować kable z żyłami wielodrutowymi. Zmniejsza to prawdopodobieństwo wystąpienia przerwy w kablu i dodatkowo ułatwia montaż, ponieważ kabel jest mniej sztywny. Poszczególne żyły rozróżnia się za pomocą oznaczeń cyfrowych lub kodu kolorów. Kable wykonywane wg polskich norm mają żyłę licznikową brązową lub ziclono-żółtą (jeżeli jest) i kierunkową — niebieską. Pozostałe żyły mają barwę dowolną (z wyjątkiem brązowej, niebieskiej, zielonej i żółtej).

Kable sygnalizacyjne są produkowane także jako giętkie; wówczas żyły miedziane wykonuje się w postaci skrętek z drutów miedzianych (tabl. 1.38). W tablicach 1.39 i 1.40 podano obciążalność długotrwałą kabli sygnalizacyjnych z żyłami miedzianymi o izolacji polwinitowej, opracowaną na podstawie DIN 57 298 Teil 2 [1.13]. Wartości dopuszczalnych temperatur żyły oraz obliczeniowe temperatury otoczenia przyjęto wg danych z tabl. 1.48 i 1.49. Obciążalność kabli z żyłami miedzianymi o przekrojach mniejszych niż 0,64 mm² można wyznaczać z wystarczającą dokładnością wg tabl. 1.27.

1.7. Kable elektroenergetyczne do zastosowań specjalnych

Kable te stosuje się wówczas, gdy właściwości kabli ogólnego przeznaczenia nie spełniają stawianych im wymagań. Kable do zastosowań specjalnych charakteryzują się dodatkowo odpornością na narażenia występujące w określonych warunkach eksploatacyjnych.

Spośród tych kabli wyróżnia się kable o ograniczonej palności. Dzieli się je na dwie zasadnicze grupy:

—    kable stosowane w pomieszczeniach, w których występuje nagromadzenie urządzeń o dużej wartości materialnej (ośrodki komputerowe, centrale telefoniczne, zautomatyzowane fabryki itp.);

—    kable stosowane w pomieszczeniach, w których znajduje się duża liczba ludzi i jest utrudniona szybka ich ewakuacja (szpitale, hotele, teatry, domy towarowe itp.).

W obu tych przypadkach są stosowane kable bezhalogenowe (ang. halogen-free) o małym wydzielaniu dymów, które nie zawierają gazów toksycznych i korozyjnych. W tablicy 1.41 podano wykaz ważniejszych rodzajów tych kabli.

W grupie kabli o ograniczonej palności wyróżnia się:

—    kable nierozprzestrzeniające płomienia (ang. no fire propagation);

—    kable odporne na działanie ognia (ang. fire-resistant).

Kable nierozprzestrzeniające płomienia zainstalowane w wiązkach (nawet pionowych) nie mogą być przyczyną pożaru i nie mogą spowodować przeniesienia ognia poza obszar objęty działaniem płomienia ze źródła zewnętrznego. Kable te spełniają wymagania normy IEC-332 część 1, 2 i 3 oraz PN-89/E-04160/55 [1.28].