74807 P1010183 (2)

1*0

	Lipa drobnolistna	Lipa szerokolistna
H--- Światło	Cienioznośna.	Umiarkowanie cienioznośna (drzewo półcienia).
Temperatura	Wymaga dużo ciepła.	Wymagająca bardzo dużo ciepła.
Wilgotność	Rośnie także w położeniach charakteryzujących się małą wilgotnością powietrza.	Woli położenia 0 wilgotnym powietrzu.
Gleba _	Rośnie dobrze na glebach świeżych, głębokich i przewiewnych piaszczystych, naglinowych, glinach lekkich i średnich, próchniczych. Wzrasta też na umiarkowanie wilgotnych piaskach gliniastych. Woli podłoże 0 zawartości wapnia. (Materiały ETH) (ryc. 22).	Wymagania podobne do wymagań lipy drobnolistnej, jednak większe. W mokrych położeniach (np. w Szwajcarii) tylko na podłożu wapiennym.

Zagrożenia abiotyczne

Niebezpieczeństwo stwarzają przymrozki późne, dotyczy to szczególnie lipy drobnolistnej, która rozwija pączki wcześniej niż lipa szerokolistna.

Dzięki silnemu systemowi korzeniowemu lipy są odporne na wiatr.

Wrażliwość na zanieczyszczenia przemysłowe Lipa drobnolistna należy do grupy 111 (tab. 6) gatunków bardzo wrażliwych na emisje SO2 (Akkermann 1987), a według Białoboka i Rachwała (1975) oraz Greszty (1987) należy do grupy 11 drzew średnio odpornych. Różnie oceniana jest jej wrażliwość na fluorowodór. I tak, przez Akkermanna (1987) zaliczona została do gatunków wrażliwych (grupa II), a przez Kluczyńskiego (1976) do grupy 1 — gatunków charakteryzujących się najmniejszą wrażliwością (gatunków odpornych). Podobne rozbieżności dotyczą odporności lipy drobnolistnej na związki azotu. Białobok (1984) zalicza ją do gatunków grupy 1 (względnie odpornych — tolerancyjnych), a Akkermann (1987) do grupy II, umiarkowanie wrażliwych.

Omawiany gatunek wykazuje małą wrażliwość (grupa I) na O3 i uznany został za wrażliwy na zasolenie (tab. 9). Przy przebudowie drzewostanów w strefach oddziaływania przemysłu uznawany jest za gatunek słabo odporny na uszkodzenia (tab.10). „Zasady hodowli lasu” (1988) zalecają jednak lipę do odnowień

Ryc. 35. Zasięgi Ma cordata Mili. i T. platyphyllos Scop. (według K. Rubnera 1960)