75145 ScanImage14

Ajas

Lecz tym bym przecie ucieszył Atrydów! ^ł7° Więc co innego! Potrzeba mi próby,

Którą dowiodę sędziwemu ojcu,

Żem krew z krwi jego i kość z jego kości. Wstrętne to — pragnąć długiego żywota,

W którym wciąż jedna by gniotła zgryzota.

⁴⁷⁵ A nowe doby cóż przydadzą dobom,

Nad to, że zbliżą człowieka ku grobom?

Tego zaś męża nie miałbym ja w cenie,

Co by przez puste się krzepił marzenie.

Żyć pięknie albo pięknym umrzeć zgonem ⁴⁸⁰ Winien szlachetny. To moim zakonem.

PRZODOWNIK CHORU

Każdy to przyzna, że nie podrzucone,

Lecz takie słowa wyrzekłeś wprost z serca; Zamilknij jednak i dopuść życzliwych Radę do duszy, a porzuć swe troski.

TEKMESSA

⁴⁸⁵ O panie, nie ma tak okropnej doli Dla człeka, jako nieść brzemię niewoli.

Ja zaś z wolnego zrodziłam się ojca,

Który swym mieniem wśród Frygów górował, A dziś ja w jarzmie, snadź bogi tak chciały ⁴⁹⁰ I twoja przemoc. Więc wierna, od kiedy Dzielę twe łoże, oddałam ci serce.

I dziś na Zeusa, co strzeże ogniska,

I na to łoże, które nas złączyło,

⁴⁹⁵ Z ust twoich wrogów, nie wy duj w ich ręce.

Błagam cię, ustrzeż mnie głosów bolesnych

Bo w dniu, w którym byś ty zakończył życie, Jakeś wspominał, ja również nieszczęsna Gwałtem Argiwów ujęta wraz z synem

Pożywać będę gorzki chleb niewoli.

■®ⁿ A twardą ujmę snadź rzuci ktoś z władców Szarpiąc mnie słowem: „Patrzcie na kochankę Ajasa, który tak słynął w obozie,

Jak nisko spadła dziś ze szczytu chwały.”

Tak może rzekną, mnie los będzie dręczył, ^m A głos ten ciebie i ród twój pohańbi.

Bacz więc, byś ojca wśród przykrej starości Nie pozostawił, na matkę bacz twoją,

Zgarbioną wiekiem, co wciąż błaga bogów, Abyś do domu jej żywy powrócił.

^MB Miej litość, panie, nad synem, co strawy Zbawion za młodu, żyć będzie bez ciebie, j Wrogiej zwierzony opiece, a nędzy Wraz z matką swoją, gdy umrzesz, doświadczy. Bo ja już nie mam nikogo krom ciebie,

¹¹¹¹¹ Ty moje gniazdo zburzyłeś orężem,

A matkę moją i mego rodzica Inny los zepchnął w ostępy Hadesu.

Więc tyś mi mieniem, ojczyzną, macierzą,

Od ciebie wszystkie nadzieje zawisły.

Więc bacz i na mnie; wszak winien mężczyzna Pomnieć, czym tu się nacieszył na ziemi,

Bo z dobra zawsze tu się dobro rodzi,

Kto zaś za dobro niepamięcią płaci,

Prawo do nazwy zacnego utraci.

PRZODOWNIK CHORU

^m Ajasie, niechbyś z nią współczuł wraz ze mną, Wtedy jej mowa nie będzie daremną.

Wszelkie z mej strony ta znajdzie uznanie, Jeżeli tylko to spełni, co zlecę.

55