85193 skanuj0028

pacjenta. Do najbardziej znanych i najczęściej stosowanych metod psychoterapii należą'w seksuologii: psychoanaliza (w Polsce rzadka), psychoterapia racjonalna, libroterapia (leczenie przez lektury), terapia emocjonalno-racjonalna, terapia Gestalt, analiza transakcyjna, metody medytacyjne, muzyko-terapia, psychodrama, pantomima.

VI. Psychoterapia partnerska (małżeńska)

Jest obecnie bardzo dynamicznie rozwijającym się kierunkiem, w którym na problemy seksualne patrzy się z perspektywy interakcji między partnerami. Leczy się związek, a nie jednostki.

VII. Psychoterapia grupowa

W wielu krajach Zachodu jest coraz częściej stosowana. Polega na wzajemnych terapeutycznych oddziaływaniach na siebie członków grupy, pacjentów lub kilku małżeństw.

Niektóre metody leczenia zaburzeń seksualnych budzą kontrowersje, a nawet są sprzeczne z prawem poszczególnych krajów. Należy do nich stosowanie pornografii w leczeniu pacjenta, związku lub grupy pacjentów. Opracowane są specjalne systemy, szkoły leczenia wykorzystujące najnowsze zdobycze techniki, np. wideokasety, filmy, nagrane teksty itp. Inną kontrowersyjną metodą jest tzw. partner zastępc*zy, czyli osoba wykwalifikowana w leczeniu zaburzeń seksualnych przez stosowanie bezpośredniego pobudzania czy też współżycie seksualne z pacjentem. Poważniejsze kontrowersje budzi terapeuta w roli partnera. seksualnego, który stosuje wówczas określony program leczenia. Część specjalistów zdecydowanie odrzuca tę metodę leczenia, inni są tu bardziej liberalni.

Kontrowersyjnymi metodami są również atrapy partnera seksualnego (np. sztuczne kobiety), psychochirurgia, kastracja hormonalna (np. podawanie przestępcom seksualnym an-tyandrogenów prowadzących do zaniku libido).

W medycynie* zawsze istniały kontrowersje teoretyczne i praktyczne. W seksuologii mają one szczególny charakter, albowiem rzeczywiście trudno niekiedy stwierdzić, na ile dana metoda jest zastosowana w celach leczniczych, a na ile służy osobistym potrzebom terapeuty. Uważam, że wybór konkretnej metody leczenia, jeżeli podyktowany został tylko i wyłącznie dobrem pacjenta, należy pozostawić odpowiedzialnemu za to terapeucie; konieczna jest również zgoda pacjenta. Terapeuta i pacjent nawiązują określoną relację terapeutyczną i do nich należy wybór metody leczenia. Zrozumiałe, iż zastosowana metoda leczenia nie może być wymierzona w związek uczuciowy pacjenta, zasada primum non nocere bowiem rozciąga się nie tylko na osobę pacjenta, ale i na jego związek partnerski, rodzinę.