DSC00797

1. WSTĘP TEORETYCZNY:

W procesie oczyszczania ścieków ubocznym produktem są osady, które powstają w osadnikach wstępnych i wtórnych. Osady ściekowe posiadają wyjątkowo niekorzystne właściwości biofizykochemiczne. takie jak: wysoka zagniwalność, obecność organizmów chorobotwórczych (bakterii itp.). Zawartość wody w osadach powoduje ze ich transport i składowanie jest utrudnione i drogie. W związku z tym dąży się do minimalizacji objętości powstających osadów oraz do uzyskania produktu osadowego możliwie najmniej szkodliwego przy dalszym składowaniu lub produktu możliwego do dalszego unieszkodliwiania lub wykorzystania. Przesyłany osad o dużym uwodnieniu do przefermentowania w komorach fermentacyjnych zajmuje dużą objętość. Wymagałoby to budowy komory o dużej objętości, albo skrócenia czasu przebywania osadu w komorze, a w związku z tym efekt fermentacji byłby gorszy. Przez zmniejszenie o nawet kilka procent zawartości wody w uwodnionym osadzie wskutek jego zagęszczania, występuje zmniejszenie jego objętości.

Zagęszczanie jest to rodzaj sedymentacji cząstek zawiesin, zwłaszcza kłaczkowatych w warunkach dużej koncentracji zawiesiny. Wyróżniamy zagęszczenia grawitacyjne, flotacyjne i mechaniczne.

Zagęszczenie grawitacyjne jest najprostszym procesem odwodniania osadu. Występuje w wyniku sedymentacji cząstek osadu spowodowanej działaniem siły ciężkości. Energia zagęszczania osadu pochodzi z działania sił grawitacji. Efekt zagęszczania zależy od lepkości, gęstości ośrodka, temperatury, składu substancji tworzącej zawiesiny i czasu. Określa się go różnicą uwodnienia osadu przed i po procesie zagęszczenia. Efekt można zwiększyć przez stosowanie wolnego mieszania osadu, stosowanie koagulantów i flokulantów dodawanych przed zagęszczaniem.

2. CEL I ZAKRES ĆWICZENIA:

Celem ćwiczenia było określenie zdolności analizowanego osadu do zagęszczaniu, wpływu różnych dawek polielektrolitu (zetag 53) na przebieg procesu zagęszczania, jak również, wyznaczenie optymalnego czasu zagęszczania metodą graficzną.

Zakres badań obejmuje:

Określenie suchej masy w osadzie surowym i zagęszczonym

Wyznaczenie krzywych zagęszczania dla różnych dawek polielektrolitu

Obliczenia na podstawie krzywych zagęszczania optymalnych czasów zagęszczania, oraz

uwodnienia i objętości osadów.

3. METODYKA POSTĘPOWANIA:

Do 4 cylindrów o pojemności 0.51 wialiśmy wymieszany osad. Do pierwszego cylindra nie dodaliśmy polielektrolitu. a do trzech pozostałych dodaliśmy wzrastające dawki polielektrolitu 0,1 ml; 0,25 ml i 0.5 ml na 0.5 litra. Oznaczaliśmy poziom warstwy osadu w odstępach czasu. Obserwację zakończyliśmy, gdy poziom warstwy osadu ustalił się. Wyznaczyliśmy uwodnienie osadu przed i po procesie zagęszczania. W osadzie surowym oznaczyliśmy zawartość suchej masy.