img025 (65)

2. Epidemiologia autyzmu

2.1. Częstość występowania zaburzeń autystycznych

Pierwsze badania epidemiologiczne dotyczące autyzmu zostały zakończone w 1966 roku w Wielkiej Brytanii. Przeprowadził je Lotter (1966) na terenie hrabstwa Middlesex. Jego zespół dokonał przesiewu wśród wszystkich dzieci pomiędzy ósmym a dziesiątym rokiem życia, które zamieszkiwały ten teren. Posługując się kwestionariuszami, które rozsyłano nauczycielom oraz innym profesjonalistom pracującym z dziećmi, zidentyfikowano dzieci, których zachowania mogły wskazywać na autyzm. Przeprowadzone następnie szczegółowe badania indywidualne, wyłoniły grupę 35 dzieci, które spełniały kryteria diagnostyczne opracowane przez Kannera. W badaniach tych oceniono, iż na 10 000 osób w populacji przypada 4 do 5 osób autystycznych, a na 2-3 chłopców 1 autystyczna dziewczynka (Lotter, 1967). Dzieci te cechował trwały brak kontaktu emocjonalnego oraz obsesyjne dążenie do niezmienności (symptomy te pojawiły się przed 5. rokiem życia).

Lotter podzielił badaną grupę na dwie podgrupy: w pierwszej były dzieci z wyraźnie zaznaczonymi cechami opisanymi przez Kannera (autyzm „nuklearny"), a w drugiej zaś dzieci z mniejszym ich natężeniem. W grupie z autyzmem „nuklearnym” (wskaźnik 2 na 10 000) była bardziej widoczna przewaga chłopców niż w grupie drugiej.

W badania przeprowadzonych ponad dwadzieścia lat później w Nowej Szko-cji (Kanada), które objęły dzieci pomiędzy ósmym a czternastym rokiem życia, ustalono wskaźnik występowania autyzmu dwukrotnie większy niż w badaniach I .ottera (Bryson, 1988). Wyniósł on 10 na 10 000, przy czym przewaga chłopców była taka sama (2,5:1). Zasadniczą przyczyną różnic w badaniach Lottera i Bryson było przede wszystkim zastosowanie innych kryteriów diagnostycznych.

W Wielkiej Brytanii badania Lottera kontynuowały Wing i Gould (1979), /u jmujące się dziećmi z różnymi zaburzeniami, u których zaobserwowano jakiekolwiek cechy autystycznego zachowania. Uzyskany wskaźnik wyniósł 20 na 10 000. gadania te stały się podstawą do rozwinięcia przez Wing hipotezy o spektrum (kontinuum) autystycznych zachowań, w których syndrom Kannera

15