img100 (4)

społeczeństwa i mieć zdolność do większej dyscypliny f>w* rhicznej niż helemseksualisla. Jest to najwłaściwsza droga postępowania, tym bardziej że próby tzw. wyleczenia homoseksualizmu są prawie zawsze nieskuteczne Inl) mogą prowadzić do kastracji psychicznej i łizjologicz-nej oraz do trwałego upośledzenia całej osobowości. Młody homoseksualista, nazywany gejem, powinien sobie również zdawać sprawę, że tryb życia, jaki prowadzi w młodości, jest nie do powtórzenia po 40 roku życia i jeśli nie ma on stałego partnera, z którym będzie mocno związany, to stanie przed wieloma problemami. a środowsko. zarówno heteroseksualne, jak i homoseksualne, nie będzie dla niego życzliwe.

PROBLEM STARZENIA SIĘ

Problem utrzymania młodości jest dla homoseksualistów bardzo istotny głównie dlatego, że z wiekiem rosną trudności ze znalezieniem partnera. Po 35 lub 40 roku życia, wraz z postępującym w iekiem, staje się to coraz kłopot liwsze. Nie jest to oczywiście problem specyficzny dla homoseksualistów, gdyż młodszy partner jest preferowany również w stosunkach heteroseksualnych, ale w świecie homoseksualnym występuje on znacznie ostrzej niż w heteroseksualnym. Dlatego homoseksualiści starają się utrzymać jak najdłużej młody wygląd. Wraz z wiekiem i zmniejszeniem się możliwości nawiązywania kontaktów homoseksualnych następuje rów nież naturalne ograniczenie spraw ności życiowej. rośnie niechęć do przebywania poza domem, a pojawia się silne pragnienie stworzenia stałych, domowych warunków życia.

Wielu homoseksualistów uważa, że jest to czas, gdy należy wstąpić w stały związek homoseksualny z drugim partnerem w tym samym wieku lub nieco młodszym. Inni starają się utrzymać wrażenie wiecznej młodości pr/ez szukanie nowych przygód i prowadzenie dotychczasowego ekspansywnego i towarzyskiego trybu życia. Staje się to jednak zwykle coraz trudniejsze, a niekiedy groteskowe lub niebezpieczne. Homoseksualiści. którzy nie potrafią stworzyć sobie zadowalającego i stałego życia osobistego, ulegają często w późniejszym wieku nastrojom rezygnacji i pesymizmu. Niektórzy popadają w alkoholizm, inni w stan ab-negacji i zniechęcenia, jeszcze inni umierają wkrótce po zakończeniu swej kariery zawodowej, a ci, którzy poszukują stale nowych przygód, narażeni są na przemoc fizyczną, a nawet zabójstwa. Natomiast homoseksualista o ustalonym światopoglądzie, akceptującym rzeczyw istość, prawdziwie zainteresowany swoim zawodem lub mający zainteresowania pozazawodowe, potrafi we właściwy sposób przeżyć samotnie okres swej starości.

Chociaż wszyscy autorzy zgadzają się. że problem starzenia się jest szczególnie istotny dla homoseksualistów. przeprowadzone ostatnio badania przedstaw iają odmiennie obraz starzejącego się homoseksualisty. Zwykle był on opisywany w sposób dramatyczny, a jedynym rozwiązaniem jego problemu była wódka, towarzystwo płatnych prostytutek męskich, a nawet samobójstwo. Badania Weinberga i Williamsa dały jednak obraz odmienny. Okazało się. że wraz z postępującym wiekiem homoseksualiści zyskują coraz większy stopień samoakceptacji i kontroli, zmniejsza się również ich popęd seksualny. Stają się oni coraz bardziej niezależni psychicznie, uzyskują jasny i stały obraz świata zewnętrznego i swojej pozycji w świecie, stają się coraz mniej zmanierowani. Najważniejszą jednak zmianą jest następująca z wiekiem akceptacja siebie oraz swego losu.

le cechy nie dotyczą wyłącznie homoseksualistów, ponieważ badania psychologiczne wykazały, że w mia-