Paweł Łukasik
WYZNACZANIE CHARKTERYSTKI PRĄDOWO-NAPIĘCIOWEJ DIODY PÓŁPRZEWODNIKOWEJ
Wstęp teoretyczny
W półprzewodnikach możliwe są dwa typy przewodności elektrycznej - elektronowa i dziurowa.
„Dziura” - to lokalny ubytek elektronu względem pewnego stanu równowagi. Jeżeli koncentracja elektronów jest większa od koncentracji dziur to półprzewodnik wykazuje przewodność elektronową. Półprzewodnik taki nosi nazwę półprzewodnika typu „n”. Materiały ,
w których koncentracje elektronów są mniejsze od koncentracji dziur, wykazują przewodność dziurową i mówi się o nich półprzewodniki
typu „p”.
Procesy zachodzące na granicy złącza n i p:
Elektrony z obszaru „n”, gdzie ich koncentracja jest duża , dyfundują do obszaru „p”. W stronę przeciwną dyfundują dziury. Elektrony wchodzące do obszaru „p” rekombinują częściowo z dziurami
i w sąsiedztwie kontaktu obserwuje się zmniejszenie swobodnych elektronów i dziur.
Przy granicy złącza w półprzewodniku typu „p” występuje nadmiar elektronów co powoduje powstanie ujemnego ładunku przestrzennego. Analogiczne w „n” przy granicy występuje dodatni ładunek przestrzenny. Ładunki te tworzą warstwę podwójną , w której istnieje skok potencjału U0 hamujący dalszą dyfuzję elektronów. Przez tę barierę mogą się przedostać tylko te elektrony , których energia kinetyczna W spełnia warunek W > e*U0 .
Jeśli do złącza półprzewodników przyłożyć dodatkową różnicę potencjałów Ud tak ,ze złącze typu „n” połączymy z ujemnym biegunem, a złącze typu „p” z dodatnim , to wysokość bariery zmaleje. Następuje wtedy ciągłe naruszenie równowagi i przez złącze płynie prąd elektronów z „n” do „p” i dziur z „p” do „n”. O złączu mówimy ,ze jest spolaryzowane w kierunku przewodzenia.
Jeśli złącze włączyć przeciwnie (tz . biegun dodatni połączyć ze złączem typu „n”) to wysokość bariery wzrośnie. Ilość elektronów ,które mogą przejść przez barierę, jest bardzo mała. Natężenie Im prądu nośników płynących przez kontakt jest minimalne i praktycznie równe zeru. Tego typu spolaryzowanie złącza nazywamy zaporowym.
Pojedyncze złącze p-n nazywa się diodą półprzewodnikową.
Zestaw doświadczalny
Zestaw doświadczalny składał się z:
badanej diody
amperomierza
woltomierza
Wykonywane czynności
W celu wyznaczenia charakterystyki prądowo napięciowej diody półprzewodnikowej wykonujemy następujące czynności:
Montujemy obwód według schematu technicznego
Dla kolejnych wartości natężenia prądu Id płynącego przez diodę mierzymy to natężenie i napięcie Ud odkładające się na diodzie.
Pomiary te przeprowadzamy dla obu kierunków włączenia diody.
Staramy się uzyskać jak najwięcej punktów do charakterystyki.
Wyniki zapisujemy w tabeli wyników.
Tabela wyników
Kierunek przewodzenia:
Lp. |
Id (A) |
Ud (V) |
Rd (Ω) |
1 |
0,0005 |
0,043 |
86,00 |
2 |
0,0010 |
0,059 |
59,00 |
3 |
0,0015 |
0,072 |
48,00 |
4 |
0,0020 |
0,083 |
41,50 |
5 |
0,0025 |
0,091 |
36,40 |
6 |
0,0030 |
0,097 |
32,33 |
7 |
0,0035 |
0,103 |
29,42 |
8 |
0,0040 |
0,107 |
26,75 |
9 |
0,0045 |
0,112 |
24,88 |
10 |
0,0050 |
0,118 |
23,60 |
11 |
0,0055 |
0,121 |
22,00 |
12 |
0,0060 |
0,124 |
20,66 |
13 |
0,0065 |
0,128 |
19,69 |
14 |
0,0070 |
0,131 |
18,71 |
15 |
0,0075 |
0,135 |
18,00 |
16 |
0,0080 |
0,137 |
17,12 |
17 |
0,0085 |
0,140 |
16,47 |
18 |
0,0090 |
0,143 |
15,88 |
19 |
0,0095 |
0,145 |
15,26 |
20 |
0,0100 |
0,146 |
14,60 |
21 |
0,0105 |
0,148 |
14,09 |
22 |
0,0110 |
0,151 |
13,72 |
23 |
0,0115 |
0,154 |
13,39 |
24 |
0,0120 |
0,155 |
12,91 |
25 |
0,0125 |
0,156 |
12,48 |
26 |
0,0130 |
0,159 |
12,23 |
27 |
0,0135 |
0,160 |
11,85 |
28 |
0,0140 |
0,162 |
11,57 |
29 |
0,0145 |
0,164 |
11,31 |
30 |
0,0150 |
0,165 |
11,00 |
31 |
0,0155 |
0,167 |
10,77 |
32 |
0,0160 |
0,168 |
10,50 |
33 |
0,0165 |
0,170 |
10,30 |
34 |
0,0170 |
0,171 |
10,05 |
35 |
0,0175 |
0,173 |
9,88 |
36 |
0,0180 |
0,174 |
9,66 |
37 |
0,0185 |
0,175 |
9,45 |
38 |
0,0190 |
0,176 |
9,26 |
39 |
0,0195 |
0,177 |
9,07 |
40 |
0,0200 |
0,178 |
8,90 |
41 |
0,0205 |
0,180 |
8,78 |
42 |
0,0210 |
0,181 |
8,61 |
43 |
0,0215 |
0,182 |
8,46 |
44 |
0,0220 |
0,183 |
8,31 |
45 |
0,0225 |
0,184 |
8,17 |
46 |
0,0230 |
0,185 |
8,04 |
47 |
0,0235 |
0,186 |
7,91 |
48 |
0,0240 |
0,187 |
7,79 |
49 |
0,0245 |
0,189 |
7,71 |
50 |
0,0250 |
0,190 |
7,60 |
51 |
0,0255 |
0,191 |
7,49 |
52 |
0,0260 |
0,192 |
7,38 |
53 |
0,0265 |
0,192 |
7,24 |
54 |
0,0270 |
0,193 |
7,14 |
55 |
0,0275 |
0,194 |
7,05 |
56 |
0,0280 |
0,195 |
6,96 |
57 |
0,0285 |
0,196 |
6,87 |
58 |
0,0290 |
0,196 |
6,75 |
59 |
0,0295 |
0,198 |
6,71 |
60 |
0,0300 |
0,198 |
6,60 |
61 |
0,0350 |
0,206 |
5,88 |
62 |
0,0400 |
0,212 |
5,30 |
63 |
0,0450 |
0,218 |
4,84 |
64 |
0,0500 |
0,224 |
4,48 |
65 |
0,0550 |
0,228 |
4,14 |
66 |
0,0600 |
0,233 |
3,88 |
67 |
0,0650 |
0,236 |
3,63 |
68 |
0,0700 |
0,241 |
3,44 |
69 |
0,0750 |
0,244 |
3,25 |
70 |
0,0920 |
0,251 |
2,72 |
71 |
0,1120 |
0,256 |
2,28 |
72 |
0,1320 |
0,261 |
1,97 |
73 |
0,1530 |
0,266 |
1,73 |
Kierunek zaporowy:
L.p. |
Id (A) |
Ud (V) |
Rd (Ω) |
1 |
-0,000025 |
-14,43 |
577200,00 |
2 |
-0,000024 |
-10,38 |
432500,00 |
3 |
-0,000023 |
-5,77 |
251260,90 |
4 |
-0,000022 |
-2,55 |
116090,90 |
5 |
-0,000021 |
-0,25 |
11904,76 |
6 |
-0,000020 |
-0,088 |
4400,60 |
7 |
-0,000019 |
-0,065 |
3421,05 |
8 |
-0,000018 |
-0,054 |
3000,00 |
9 |
-0,000017 |
-0,046 |
2705,88 |
10 |
-0,000016 |
-0,039 |
2437,50 |
11 |
-0,000015 |
-0,034 |
2266,66 |
12 |
-0,000014 |
-0,030 |
2142,85 |
13 |
-0,000013 |
-0,026 |
2000,00 |
14 |
-0,000012 |
-0,022 |
1833,33 |
15 |
-0,000011 |
-0,019 |
1727,27 |
16 |
-0,000010 |
-0,017 |
1700,00 |
17 |
-0,000009 |
-0,014 |
1555,55 |
18 |
-0,000008 |
-0,012 |
1500,00 |
19 |
-0,000007 |
-0,010 |
1428,57 |
20 |
-0,000006 |
-0,008 |
1333,33 |
21 |
-0,000005 |
-0,006 |
1200,00 |
22 |
-0,000004 |
-0,004 |
1000,00 |
23 |
-0,000003 |
-0,003 |
1000,00 |
24 |
-0,000002 |
-0,001 |
500,00 |
25 |
-0,000001 |
0 |
0 |
Dyskusja błędu
Dyskusję błędu przeprowadzamy metodą różniczkową dla jednego
z punktów charakterystyki (Id , Ud ) , a dla wyznaczania temperatury też dla jednego z punktów (ln(Id) , Ud ) charakterystyki logarytmicznej.
gdzie:
ΔUmax = 0,01
ΔImax = 0,00015
a więc np. dla punktu nr 19 (kierunek przewodzenia):
Błąd maksymalny bezwzględny:
ΔRmax = 1,37592
Błąd względny:
δR = 0,086596
Błąd względny procentowy:
δR% = 8,65%
Dla punktu nr 5 (kierunek zaporowy):
ΔImax = 0,00000015
Błąd maksymalny bezwzględny:
ΔRmax = 561,2245
Błąd względny:
δR = 0,047143
Błąd względny procentowy:
δR% = 4,71 %
Temperaturę wyznaczymy dla np. punktu 18 charakterystyki:
Temperaturę można obliczyć ze wzoru:
Przekształcając odpowiednio równanie otrzymujemy:
Tak więc dla punktu 18 otrzymuję:
Te = 315,2 K
Dla danych:
e=1,6 *10-19 C
k=1,38*10-23 J/K
ΔU=0,001
Δln(I)=0,36772
Błąd wyznaczamy również metodą różniczkową ,różniczkując po ΔU i Δln(I):
Błąd maksymalny względny:
ΔTe = 31,52 + 8,57=40,10
Błąd względny:
δTe = 0,1271
Błąd względny procentowy:
δTe% = 12,71 %
1