pojęcie merytokracji
- jest to koncepcja sprawowania władzy przez osoby najbardziej kompetentne w jakiejś dziedzinie wiedzy, w zawodzie, branży, np. wg wykształcenia, zdolności, umiejętności, talentu.
Hipoteza niedoboru i socjalizacji w badaniu wartości posmaterialistycznych
W społeczeństwach posmaterialistycznych naczelnym celem staje się maksymalizacja indywidualnego dobrostanu. Zachowania ludzkie są w mniejszym stopniu zdominowane przez ekonomiczną konieczność zdobywania jedzenia, ubrania itd. A w większym przez chęć osiągnięcia wyższej jakości życia. Celem, więc staje się uzyskanie subiektywnie odczuwanej jakości życia.
Wartości postmaterialistyczne według Ingleharta (inaczej potrzeby ekspresji) pojawiają się gdy wartości materialistyczne (zapewnienie bezpieczeństwa fizycznego i ekonomicznego) zostają zaspokojone choćby w minimalnym stopniu.
W Polsce, podobnie jak w innych krajach, na zmiany w proporcjach materialistów i posmamaterialistów wpływa postępujący wzrost poziomu wykształcenia społ. , oraz zmieniające się warunki życia. Pogarszanie się warunków bytowania pewnej części społ, wzrost niepewności, utrata bezpieczeństwa dot. pracy, opieki zdrowotnej, standardu życia itd. Znajdują odbicie we wzroście osób materialistycznie zorientowanych. Jednocześnie wraz ze wzrostem wykształcenia rośnie odsetek postmaterialistów. Chuj z tego rozumiem, a nigdzie nic nie ma w tych tekstach o hipotezie niedoboru i socjalizacji.
HIPOTEZA NIEDOBORU -Porządek wartości jednostki stanowi odbicie środowiska socjoekonomicznego: największą wartość subiektywną przypisuje się rzeczom, które są względnie trudno dostępne.
HIPOTEZA SOCJALIZACJI -Hierarchia wartości nie dostosowuje się do środowiska socjoekonomicznego natychmiastowo: występuje tu znaczące opóźnienie, ponieważ podstawowe wartości danej osoby w dużej mierze stanowią odbicie warunków panujących przed jej wejściem w dorosłe życie.
W badaniach wartości postmaterialistycznych trzeba się kierować zarówno hipotezą niedoboru jak i hipotezą socjalizacji, osobno nie dają wymiernych wyników. Niestety proste zasada hipotezy niedoboru, że w miejscach gdzie panuje bieda i niedostatek widoczny będzie wzrost orientacji materialistycznych (nastawienie na potrzeby bezp. Ekonomicznego i fizycznego), a w regionach bogatych (gdzie zaspokajane są potrzeby bezpieczeństwa) będzie widoczna tendencja posmaterialistyczna. Dlatego hip. Niedoboru nie wystarcza, bo oprócz kondycji gospodarczej w danym regionie na jednostkę ma wpływa także środowisko kulturowe i instytucje opieki społecznej.
Wg h. niedoboru dobrobyt sprzyja wartościom postmaterialistycznym
Wg. H socjalizacji zmiany wartości nie mają miejsca z dnia na dzień.
Konkluzja jest taka, że na zmiany zachowań trzeba czekać, postępują one stoponiowo. Nowe pokolenie musi wyrosnąć w nowych wartościach. Nagła zmiana sytuacji ekonomicznej i bytowej nie da jednakowo szybkiej zmiany na wartości posmaterialistyczne.
Etatyzm, państwo opiekuńcze a decentralizacja władzy w opinii młodzieży
- Etatyzm jest to rodzaj polityki gospodarczej państwa kapitalistycznego oznaczający przejmowanie przez państwo administracji nad prywatnymi przedsiębiorstwami lub tworzenie nowych przedsiębiorstw państwowych za pomocą kapitału państwowego a także tworzenie przedsiębiorstw o kapitale mieszanym (państwowo-prywatnym). Ten pogląd na kierunek polityki gospodarczej państwa uzyskał duże poparcie w oczach rzeszy ekonomistów w czasach wielkiego kryzysu gospodarczego (1929-1935).
Polskie nastolatki nastawione są na daleko idącą ingerencję państwa w życie gospodarcze i społeczne. Wyznają pogląd etatystyczny. Podkreślają odpowiedzialność państwa za pokój oraz porządek w kraju, ale i inne aspekty ekonomiczne i społeczne.
-pokój i porządek w państwie -97%
-zapewnienie opieki ludziom starszym -94%
-zapewnienie pracy każdemu -92%
Powstały badania w sprawie zadań państwa wg młodzieży z polski i innych krajów. Polska młodzież kładzie nacisk na ingerencję państwa w życie gospodarcze i społeczne. Największe różnice pojawiają się w zakresie wyrównywania dochodów, gdzie polska młodzież jest za 30%, a młodzież międzynarodowa 51%
Z innych badań (nie wiem jakich) wynika, że młodzież państw postkomunistycznych i skandynawskich nastawiona jest na model etatystyczny, młodzież „starej europy”, USA, Hongkongu nastawiona jest na model liberalny.
Polska młodzież ma duże oczekiwania wobec państwa, liczy na jego pomoc w późniejszym życiu i dużo od niego uzależnia. NIE wiąże się to z procesami socjalizacyjnymi rodziny, szkoły, środowiska rówieśniczego, ani z faktu że jesteśmy krajem poskomunistycznym. Polska młodzież bardziej niż młodzież z innych krajów naszego regionu pokłada nadzieję w państwie opiekuńczym. O decentralizacji w tekście znów chuj.
Państwo opiekuńcze [Z Wikipedii]
Państwo opiekuńcze (ang. welfare state), także: państwo dobrobytu, państwo bezpieczeństwa socjalnego - koncepcja państwa oraz społeczeństwa powstała pod wpływem tzw. ekonomii dobrobytu, ukształtowana po II wojnie światowej. Była głoszona w szczególności w latach 50.-80. XX wieku. Państwo opiekuńcze to państwo kapitalistyczne z silnym interwencjonizmem państwowym, będącym przeciwieństwem liberalizmu ekonomicznego, ma kłaść szczególny nacisk na rozwiązywanie problemów społecznych. Celem państwa opiekuńczego jest zapewnianie obywatelom bezpieczeństwa socjalnego poprzez skuteczne prawodawstwo.
Aktualnie w Europie toczy się debata na temat konieczności demontażu państwa socjalnego ze względu na kryzys gospodarczy oraz demograficzny krajów europejskich. Państwo socjalne coraz powszechniej kojarzone jest pejoratywnie ze zbyt dużą redystrybucją państwową nie prowadzącą do rozwiązania poważnych problemów społecznych.
Prawodawstwo państwa opiekuńczego ma służyć przede wszystkim zabezpieczeniu przeciwko podstawowym ryzykom życiowym, takimi jak: starość, choroba, niepełnosprawność czy bezrobocie. Stąd powszechny dostęp do państwowego szkolnictwa i służby zdrowia, osłony socjalne w postaci ulg różnego rodzaju, zasiłki dla bezrobotnych, budownictwo komunalne, wyższe emerytury i renty, dotacje do eksportu itp. Wydatki socjalne finansowane są wysokimi podatkami.
W analizach porównawczych modeli państwa dobrobytu rozwinięto rozmaite typologie. Esping-Andersen rozróżnia na przykład trzy typy państwa dobrobytu: reżimy liberalne (np. USA), reżimy konserwatywne (np. Niemcy) oraz reżimy socjaldemokratyczne (np. Szwecja). Kategoryzacja ta bazuje na trzech czynnikach: zależności między państwem a rynkiem w oferowaniu usług społecznych, jakości i rodzaju tych usług oraz oddziaływaniu polityki społecznej na społeczne uwarstwienie i społeczny podział władzy.
Inną płaszczyznę analizy proponuje teoria feministyczna. Tu uwagę skupia się na tym, na ile rezimy państwa dobrobytu reprodukują, zaostrzają lub łagodzą podziały ze względu na płeć.
Idea państwa opiekuńczego jest krytykowana przez prawicowe partie polityczne o charakterze konserwatywnym lub liberalnym oraz skrajną lewicę, która akcentuje klasowy charakter państwa, istnienie obok państwowej i społecznej, również prywatnej własności środków produkcji oraz istnienie rynku i brak planowości w sferze ekonomicznej. Popierają ją najczęściej partie socjaldemokratyczne oraz centrum i umiarkowana prawica.
Decentralizacja [Z Wikipedii]
Decentralizacja, decentralizacja władzy publicznej - przeniesienie części uprawnień i odpowiedzialności władzy publicznej z organów władzy państwowej na organy władzy samorządowej możliwie najniższego szczebla.
Decentralizacja władzy publicznej jest zasadą prawną wyrażoną w art. 15 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Przykładami decentralizacji była reforma służby zdrowia wchodząca w skład programu czterech reform rządu Jerzego Buzka oraz utworzenie trzema ustawami z 1990 i 1998 trójszczeblowego samorządu terytorialnego.