ZASADY kształcenia:
*Zasada poglądowości. Opiera się ona na tym aby cała nauka szkolna opierała się na poznawaniu rzeczywistości (konkretnych rzeczy i zjawisk), by stosować w nauczaniu pomoce naukowe. Zasada ta pełni w nauczaniu następujące funkcje: reprezentatywną (pozwalającą na uzupełnienie znajomości konkretnej rzeczywistości reprezentując jej fragmenty poprzez środki poglądowe tj. okazy, modele, obrazy itp. ; symbolizującą (ułatwia zrozumienie i zapamiętanie uogólnień, praw poprzez graficzne lub symboliczne przedstawienie abstrakcji.) poglądowość może być ilustratywna (wspomagająca kojarzenie rzeczy i słów oraz polegająca na pokazywaniu uczniom rzeczy.); operatywna (wspomaga kojarzenie poznania z działaniem, opiera się na działaniu samych uczniów)
*Zasada przystępności zwana jest także zasadą stopniowania trudności, oznacza konieczność dostosowania materiału nauczania, metod kształcenia i środków dydaktycznych do poziomu rozwoju i możliwości psychofizycznych uczniów.
*Zasada systematyczności odnosi się do zachowania określonej kolejności w poznawaniu i wymaga: - przechodzenia od faktów do uogólnień; - logicznego toku rozumowania; - stosowania korelacji; - systematycznego nawiązywania do już posiadanej wiedzy; - systematycznej kontroli i oceny wyników nauczania.
*Zasada samodzielności zadaniem szkoły jest stopniowe wdrażanie uczniów do samodzielnego działania i myślenia poprzez tworzenie warunków do ujawniania, rozwijania samodzielności w trakcie planowania działalności, podczas wykonywania, kontrolowania i oceny jej efektów. Nauczyciel u uczniów kształtuje samodzielne myślenie, uczy ich samodzielnego rozwiązywania problemów.
*Zasada efektywności określa związek między celami a wynikami nauczania. Dotyczy funkcjonowania i optymalizacji wielu czynników biorących udział w procesie dydaktycznym, jak metody pracy nauczyciela i uczniów oraz treść i warunki ich pracy. Poprawiając jakość uczenia się, zwiększa się jego wydajność.
*Zasada wiązania teorii z praktyką. Wymaga się tu, aby działania uczniów były poprzedzone przekazywaniem im określonych wiadomości, wiązania działania z efektywnym przekształcaniem rzeczywistości oraz przechodzenia od teorii do praktyki i od praktyki do teorii.
*Zasada indywidualizacji i zespołowości sprowadza się do takiego organizowania procesu nauczania - uczenia się,w którym z jednej strony uwzględnione są indywidualne możliwości każdego ucznia, z drugiej zaś współpraca i współdziałanie wszystkich uczniów. Postuluje ona konieczność zachowania indywidualnego podejścia do ucznia w warunkach pracy zespołowej.
METODY kształcenia
*Metody asymilacji wiedzy- podające (wymagają uczenia się przez przyswajanie, oparte są na aktywności poznawczej o charakterze reproduktywnym (metody szczegółowe: opis, opowiadanie, wykład, pogadanka, dyskusja, praca z książką, uczenie się programowania)
* Metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy- problemowe (wymagają uczenia się przez odkrywanie, opierają się na twórczej aktywności poznawczej- rozwiązywaniu problemów). Przykłady: metody szczegółowe i klasyczna, metoda przypadków, sytuacyjna, burza mózgów, mikronauczanie, gry dydaktyczne.
* Metody waloryzacyjne - eksponujące (wymagają uczenia się przez przeżywanie, opierają się na aktywności emocjonalno- artystycznej, przykłady: metody szczegółowe i impresyjna, czyli związana z przeżywaniem, ekspresyjna - związana z przeżywaniem z równoczesnym wytwarzaniem wartości) * Metody praktyczne (wymagają uczenia się przez działanie, opierają się na aktywności praktyczno- technicznej, zmieniającej otoczenie, przykłady: metody szczegółowe, czyli ćwiczebne i realizacji zadań wytwórczych)