14380 skanuj0041 (63)

Statyczna próba ściskania 41

r>p°wy wygląd próbki przed ściskaniem i zniszczonej po próbie ściskania przedstawia rys. 3.2.

Rys. 3.2. Próbka żeliwna przed próbą i zniszczona po próbie ściskania

Próbki z materiałów kruchych, takich jak żeliwo, stal hartowana, duralumi-nium, po przesycaniu i starzeniu mają identyczny wygląd jak po zniszczeniu. Jest to złom typu poślizgowego, nachylony w części środkowej próbki pod ką-em 45° w stosunku do osi działania siły ściskającej. Jest to przykład doświadczalnej weryfikacji hipotezy największego naprężenia stycznego niszczącego próbkę, znanej w literaturze pod nazwą hipotezy Treski-Coulomba. Naprężenie niszczące próbkę wynosi:

MŁ

gdzie - naprężenie ściskające, po przekroczeniu którego następuje złom poślizgowy.

Wzór ten pochodzi od postaci ogólnej hipotezy Treski-Coulomba: - a₂ = 2T_max, w przypadku gdy zachodzi osiowe ściskanie lub rozciąganie próbki, <j₂ =0. Stan naprężenia w próbce ściskanej osiowo obrazuje koło Mohra przestawione na rys. 3.3.

Można zauważyć, że wektor maksymalnego naprężenia stycznego Tmax, który powoduje powstawanie złomu poślizgowego, jest odchylony od kierunku wektora o₂ o kąt 2(3 = 90°, czyli (3 = 45°, co wyraźnie widać na rys. 3.2 przedstawiającym zniszczoną próbkę wykonaną z żeliwa. Rozkład naprężeń w próbce przedstawia rys. 3.4.