20026 Obraz (1656)

Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi metodami obróbki ściernej jak: szlifowanie, gładzenie, dogładzanie i docieranie, oraz obrabiarkami i narzędziami do obróbki ściernej.

1. Cechy charakterystyczne obróbki ściernej

W takich sposobach obróbki jak toczenie, wiercenie czy frezowanie używa się narzędzi jedno ~ lub wieloostrzowych, a więc w każdym przypadku jest to ściśle określona liczba ostrzy. Prócz tego w sposobach tych ostrze skrawające jest celowo ukształtowane i ma określone cechy geometryczne.

Natomiast w obróbce ściernej istnieje szereg cech specyficznych, które tę obróbkę wydzielają spośród innych sposobów, pomimo wspólnej cechy podstawowej, tj. usuwania naddatku na obróbkę w postaci wiórów.

Specyficzną cechą obróbki ściernej jest to, że: liczba ostrzy skrawających nie jest ściśle określona, j

-    kształt ostrzy skrawających jest różny i różne jest ich rozmieszczenie, wskutek czego tylko część ostrzy wykonuje pracę skrawania, a część powoduje odkształcenia plastyczne obrabianego materiału,

-    rozmiary warstwy skrawanej przez jedno ostrze w porównaniu z innymi sposobami są bardzo małe i niejednakowe dla różnych ostrzy,

-    maksymalne szybkości skrawania są niekiedy kilkunastokrotnie większe niż stosowane w obróbce wiórowej.

Zatem obróbką ściemą nazywa się takie sposoby obróbki skrawaniem, w któ-rych proces obróbkowy dokonywany jest za pomocą narzędzi ściernych lub luźnego ścierniwa, tj. narzędzi o nie określonej ściśle liczbie i kształcie ostrzy skrawających. Narzędzia te zamieniają warstwę skrayaną na wióry o wielkości najczęściej niedostrzegalnej nieuzbrojonym okiem i w pewnej części utleniane.

Z uwagi na małe skrawane wiórki obróbkę, ścierną stosuje się najczęściej w

A C

obróbce metali skrawaniem na końcu procesu technologicznego jako obróbkę wykańczającą. Obróbka śeiema umożliwia obrabianie części wykonanych z różnych metali, tak miękkich, jak i bardzo twardych (hartowanych).