26216 skanuj0301

•    koronową, w której jednym z elementów jest koło zębate płaskie (dawniej zwane zębatką pierścieniową),

•    prostą, z kołami stożkowymi o zębach prostych,

•    o zębach skośnych, z kołami stożkowymi skośnymi,

•    palloidalną, z kołami stożkowymi o ewolwentowej linii zębów, itd.

W porównaniu z przekładniami walcowymi przekładnie stożkowe wykazują następujące wady:

—    mniejszą dokładność wykonania, wynikającą m.in. z faktu, że wymiary poszczególnych zębów są zróżnicowane, zależnie od odległości od osi stożka,

—    jednostronne łożyskowanie wałków z osadzonymi kołami (najczęściej występujące w praktyce), powodujące uginanie się wałków i pogorszenie warunków pracy,

—    koncentrację nacisków w pobliżu zewnętrznej średnicy (tylko w przekładniach o zębach krzywoliniowych naciski są skupione w środkowej części zęba),

—    większe obciążenie łożysk.

Wymienione wady powodują, że przekładnie stożkowe są stosowane do przenoszenia niewielkich momentów obrotowych i przy małych prędkościach obwodowych. Przełożenia stosowane w przekładniach stożkowych są niewielkie (jmax ^ 5).

Obliczanie kół stożkowych o zębach prostych. Podobnie jak w kołach walcowych, współpracę dwóch kół stożkowych można sobie wyobrazić jako toczenie się po sobie bez poślizgu dwóch gładkich stożków. W przekładniach stożkowych bez przesunięcia zarysu będą to stożki podziałowe, a w przekładniach z przesunięciem zarysu — stożki toczne.

Wymiary kół stożkowych określa się w płaszczyznach odpowiadających średnicom: zewnętrznej, średniej i wewnętrznej. W obliczeniach wymiarów przyjmuje się wymiary odniesione do średnicy zewnętrznej, a w obliczeniach wytrzymałościowych — do średnicy średniej. Na rysunku 11.28 podano podstawowe wymiary koła stożkowego o zębach prostych.

Rys. 11.28. Wymiary koła zębatego stożkowego prostego

301