33647 skanuj0006 (236)

„denacyfikacyjnym” i skazano na kolejne trzy lata więzienia.⁷⁴ Wygląda to podejrzanie, tak jakby ukarano go za coś więcej niż tylko za bycie dentystą Hitlera.

Profesor Blaschke został zwolniony z więzienia i praktykował stomatologię w Nurembergu aż do śmierci w roku 1959. Nigdy nic więcej nie powiedział na temat uzębienia Hitlera. Jego milczenie na ten temat wydaje się prawie niewytłumaczalne. Informacji uzyskanych od profesora Blaschke nie ujęto również w zbiorze Hitler’s Death. Ostatecznie, to właśnie rekonstrukcja kości szczękowej Hitlera wykonana przez profesora Blaschke pomogła potwierdzić identyfikację jego rzekomych szczątków. Zatem nie było powodu pomijania tej informacji w Hitler’s Death. W tych okolicznościach jest wysoce prawdopodobne, że zeznania profesora Blaschke potwierdziły to, czego sowieci od dawna się domyślali

-    że zostali wyprowadzeni w pole.

Na zakończenie został jeszcze problem z poglądem głoszącym, że można polegać na prawdomówności profesora Blaschke. Jeśli ta dentystyczna mistyfikacja została zaaranżowana, aby ukryć tajemnicze zniknięcie Hitlera z historii,

-    jak uważam - to musiał być w to zamieszany również sam profesor Blaschke, który był od roku 1932 dentystą Hitlera. Aby zapewnić jej powodzenie, musiałby jedynie odtworzyć swoją własną pracę w ustach kogoś, kto został wybrany, by umrzeć zamiast Hitlera. □

dokończenie w następnym numerze

0 autorze:

Giordan Smith jest niezależnym badaczem, którego główną dziedziną zainteresowania jest współczesna historia Niemiec. Mieszka na stałe w Sydney w Australii. Skontaktować się z nim można pisząc na adres poczty elektronicznej [e-mail].

Przełożył ferzt} FtorczykoWski

Przypisy:

32.    W.K. Winogradów, J.F. Pogonyj, N.W. Tiepcow, Hitler’s Death: Russia’s Last Great Secret from the Files ofthe KGB (Śmierć Hitlera - ostatnia z wielkich tajemnic Rosji z archiwów KGB), Chaucer Press, Londyn, 2005, str. 53-54.

33.    Tamże, str. 54.

34.    Tamże, str. 245.

35.    D. Marchetti i inni, „The death of Adolf Hitler - forensic aspects” („Śmierć Hitlera - aspekty ekspertyz sądowych”), Journal of Forensic Sciences, wrzesień 2005, 50(5), Śtreszczenie, str. 1148; http://journalsip. astm.org/JOURNALS/FORENSIC/PAGES/5060.htm.

36.    „Did Hitler And Eva Die One Year Ago?” („Czy Hitler i Ewa zmarli rok temu?”), Winnipeg Free Press, 3 maja 1946.

37.    „Yank Intelligence Officer Says He Doesn’t Believe Hitler Dead” („Jankeski oficer wywiadu mówi, że nie wierzy w śmierć Hitlera”), Charleston Gazette, 9 lutego 1947.

38.    D. Marchetti i inni, „The death..., str. 1150.

39.    Tamże, str. 1148.

40.    Tamże, str. 1148.

41.    Nigdy nie znaleziono kart dentystycznych Adolfa Hitlera i Ewy Hitler. Według Paula Manninga w Martin Bormann, Nazi in Exile (Lyle Stuart, Secaucus, New Jersey, 1981, str. 182): „Bormann usunął je z archiwum Kancelarii”.

42.    Kay Lutze, „Von Liegnitz nach New York: Die Lebensgeschichte des jiidischen Zahnarztes Fedor Bruck (1895-1982)” („Z Legnicy do Nowego Jorku - życie żydowskiego dentysty Fedora Brucka (1895-1982)”), Zahnaertzliche Mitteilungen, 96(10):124-127,16 maja 2006, www.zm-online. de/m5a.htm?/zm/10_06/pages2/histl.htm (Lutze jest wnukiem Brucka).

43.    Hitlers Death, str. 95.

44.    Winnipeg Free Press, 3 maja 1946, str. 7.

45.    Hitler’s Death, str. 97-99.

46.    Tamże, str. 97.

47.    Winnipeg Free Press, 3 maja 1946, str. 7.

48.    Hitleris Death, str. 102-107

49.    Tamże, str. 106.

50.    Tamże, str. 106-107.

51.    Tamże, str. 99. Co ciekawe, ten ząb był dokładnie w tym samym miejscu, co ząb, który Heusermann pomogła, jak zeznała sowietom, usunąć Hitlerowi w roku 1944 (a nie czwarty, jak powiedział temu zachodniemu reporterowi dr Bruck).

52.    Winnipeg Free Press, 3 maja 1946, str. 7. Dr Bruck oświadczył: „Dwa dni później powiedziała mi, że przyjechał do niej jakiś rosyjski oficer i jakaś Rosjanka i oznajmili jej, aby przygotowała się na kilkudniowy wyjazd. Od tego czasu nigdy już jej nie widziałem ani nie słyszałem o niej, podobnie jak o Eichmannie [sic]”.

53.    Hitlers Death, str. 95-100.

54.    Zapis tego pięciogodzinnego przesłuchania składa się jedynie z kilku stron i odpowiada w najlepszym przypadku nie więcej niż jego 10 minutom. To skłania do zastanowienia, co działo się przez resztę tego czasu. Inną ciekawą sprawą jest to, że zapis z tego przesłuchania zawiera szczegóły podane w czasie dwóch różnych przesłuchań przeprowadzonych w odstępie ponad dwóch lat -19 maja 1945 i 24 lipca 1947 roku. Brak przy tym jakichkolwiek wskazówek, które fragmenty dotyczą którego przesłuchania. Stąd niemożliwe jest ustalenie, czy Heusermann zeznała to, co cytuję, w roku 1945 czy 1947.

55.    Hitleris Death, str. 99.

56.    Tamże, str. 101-102.

57.    Tamże, str. 101: „W górnej szczęce wszystkie naturalne zęby z wyjątkiem szóstki”. To oznacza, że szóstka była sztuczna, a nie to, że w jej miejscu nie było żadnego zęba.

58.    Tamże, str. 96,102.

59.    Z nazwą Gułag jesteśmy osłuchani, jednak mało kto wie, co ona faktycznie oznacza. Otóż, jest ona akronimem rosyjskiej nazwy instytucji zarządzającej tym systemem: TjiaBHoe YnpaBjieHHe HcnpaBHTejibHO-TpyaoBtix Jlarepen u kojiohhh (Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). - Przyp. tłum.

60.    www.guardian.co.uk/Observer/international/story/0,6903,1479109, 00.html.

61.    Lutze, 2006.

62.    Hitler’s Death, str. 97-99.

63.    „Dentist Says Russ Have Hitler’s Jaw” („Dentysta twierdzi, że Rosjanie mają szczękę Hitlera”), Oakland Tribune, 6 maja 1948.

64.    Winnipeg Free Press, 3 maja 1946, str. 7.

65.    Kay Lutze, 2006.

66.    Bruck wspomniał: „Kiedy zapytałem, czy dokumenty, których szukają, mają posłużyć do identyfikacji jakichś fragmentów, które znaleźli, porucznik zrobił bardzo zdziwioną minę i przyłożył swój palec wskazujący do ust, z czego wywnioskowałem, że moje rozumowanie było na właściwej drodze” (Lutze, 2006).

67.    Patrz zdjęcie w Hitlers Death, str. 97.

68.    Lutze, 2006.

69.    Kurfuerstendamm to po niemiecku „Grobla Elektorska” - główna ulica zachodniej części Berlina położona w dzielnicy Charlottenburg-Wilmersdorf. - Przyp. tłum.

70.    Na przykład www.welt.de/data/2006/10/25/1085392.html.

71.    „United States Forces in the European Theater” („Siły Stanów Zjednoczonych na Europejskim Teatrze”), Military Intelligence Service Center, Finał Interrogation Report no. 31 (Ol-FIR No. 31), „Hitler’s Teeth” („Zęby Hitlera”) (7 stron i załączniki), 5 lutego 1946. Kopia tego dokumentu przechowywana jest w William Russell Philp Collection w Archiwum Instytutu Hoovera na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. Ronald Bulatoff, archiwista w Archiwum Instytutu Hoovera, napisał niedawno do pewnego australijskiego badacza, z którym jestem w kontakcie, że dostęp do tego dokumentu jest nadal zastrzeżony. Co ciekawe, Mark Benecke, niemiecki biolog sądowy, napisał na swojej stronie internetowej (www.benecke.com/ airhihe.html): „Raporty dentysty Hitlera, Blaschke (który studiował wcześniej w USA), i innych świadków wyraźnie wskazują, że zęby znajdujące się w niewielkim pudełku na cygara musiały rzeczywiście należeć do Fuehrera (patrz zdjęcie 5)”. Jeśli Benecke miał dostęp do tego wciąż tajnego raportu, to oznacza to, że pracuje ręka w rękę z armią amerykańską nad utrzymaniem tej mistyfikacji przy życiu. Trudno wyobrazić sobie inny powód dopuszczenia go do tego dokumentu, którego nie mogą obejrzeć zwykli ludzie.

72.    Oakland Tribune, 6 maja 1948.

73.    Wersja agencji Associated Press (AP) tego samego raportu jest nieco odmienna. Patrz „Russians Have Hitler’s Jaw, Says Der Fuehrer’s Dentist” („Rosjanie mają szczękę Hitlera, twierdzi dentysta Fuehrera”), Indiana Evening Gazette, 5 maja 1948.

74.    Yalley Moming Star, 17 września 1948, sekcja 2, str. 5.

46 • NEXUS

MAJ-CZERWIEC 2008