56080 strona (154)

Ryc. 3.17. Schemat wrocławskiej komory krioterapeutycznej w rzucie pionowym (A) i poziomym (B) (za Z. Raczkowskim)

I    - wymiennik ciepła przedsionka, 2 - drzwi do przedsionka, 3 - drzwi do komory, 4 - drzwi awaryjne, 5 - wymiennik ciepła w komorze właściwej, 6 - miernik tlenu w komorze, 7 - komputer sterujący, 8 - kriooczyszczalnik, 9 - oczyszczalnik sorbentowy, 10 - kompresor bezolejowy,

II    - pompa próżniowa

Podobne efekty uzyskuje się za pomocą urządzenia ochładzającego powietrze w kilkustopniowych chłodziarkach, podobnych do używanych w gospodarstwach domowych. Temperaturę nadmuchiwanego powietrza można obniżyć do -40°C. Pacjenci odczuwają jako bardziej przykrą i zimną niż temperaturę -160°C pary azotowej. Dlatego technikę oziębiania powietrza wybiera się tylko w sytuacjach, w których dostarczanie ciekłego azotu jest skomplikowane i wymaga transportu na duże odległości.

Zabiegi ogólnoustrojowe w kriokomorze

Zabiegi na całe ciało odbywają się w kriokomorach, dlatego pacjent musi być zbadany i zakwalifikowany do zabiegu przez lekarza. Przed wejściem do kriokomory rozbiera się, pozostając jedynie w stroju kąpielowym (skóra powinna być sucha, bez śladów polu) oraz w wełnianych skarpetach, drewnianych sandałach i grubych rękawiczkach. Na usta i nos nakłada maskę podobną do używanej przez chirurgów w czasie operacji, lecz pogrubioną kilkoma warstwami gazy, ponieważ zimne powietrze mogłoby odmrozić wilgotne nozdrza i wargi.

Pacjent wchodzi do przedsionka o temperaturze około -60°C. Po 30 s przechodzi do komory właściwej, w której temperatura przy podłodze wynosi od -110 do -1 70°C, nieco wyższa jest pod sufitem. W komorze przebywa od 2 do 3 min chodząc w koło. jego wydech staje się dłuższy niż wdech, gdyż zimne powietrze w płucach ogrzewa się i rozszerza. Może to być przyczyną uczucia nadmiaru powietrza oddechowego, która nazywa się opresją oddechową. Opresja nie wywołuje niebezpiecz-

154