65060 Obraz9 (72)

nikiem w temperaturze 600-800°C przez około 15 minut. Ostatni etap polega na prażeniu w piecu przez 30 minut. Tygiel wystudzić w eksykatorze (30 min), zważyć i ponownie prażyć do uzyskania stałej masy. Z masy otrzymanego osadu obliczyć zawartość Ba²⁺ w próbce.

Siarczan(VI) baru można ogrzewać bez rozkładu do temperatury 1400°C. Jednak w obecności węgla w temperaturze 600°C może nastąpić redukcja siarczanu(VI) do siarczku (szary osad):

BaS0₄ + 4C ->BaS + 4COt

Dlatego też spalanie sączka z osadem należy przeprowadzać powoli, przy dobrym dostępie powietrza i w możliwie niskiej temperaturze.

Obliczenia wyniku

Szukaną ilość Ba²⁺ w próbce (w gramach) oblicza się korzystając z zależności:

x: a = Ba: BaS0₄ = 137,34 : 233,40,

x~a- |§S~ = a- 0,5884, 233,40

gdzie:

x - zawartość baru w próbce (g), a - masa otrzymanego osadu siarczanu(YI) baru (g).

♦ Oznaczenie wagowe Fe³* w postaci Fe2C>3 w roztworach homogenicznych

Oznaczanie polega na dodaniu do roztworu zawierającego jony żela-za(03) niewielkiego nadmiaru amoniaku, wytracając uwodniony wodorotlenek żelaza(III) Fe(OH)3 ■ 1H2O.

W mieszaninie soli żelaza(lll) i mrówczanów w środowisku słabo kwaśnym przeprowadza się homogeniczne wytrącanie zasadowego mrówczanu żelaza(III), wykorzystując hydrolizę mocznika:

(NH₂)₂CO + 3H₂0 CO_z + 2NH₄⁺ + 20H"

Fe³⁺ + 20H" + HCOO” Fe(OH)₂HCOOi

Powstały po odsączeniu osad roztwarza się w kwasie solnym, po czym strąca z niego Fe(OH)₃ za pomocą wodorotlenku amonu i wypraża w postaci ię|®||

Fe³⁺ + 30H“ -> Fe(OH)₃i

2Fe(OH)₃ -> FęaÓs + 3H₂0

Uzyskany osad sączy się przez średni sączek, przemywa, praży do Fe₂0₃ w temperaturze nie przekraczającej 1000°C i waży. Przy wytrącaniu nie mogą być obecne w roztworze inne substancje wytrącające się pod działaniem amoniaku. Ponadto amoniak nie strąca jonów żelaza(II) ilościowo, toteż w przypadku ich obecności należy je najpierw utlenić do Fe(III) za pomocą nadtlenku wodoru, wody bromowej lub kwasu azotowego(V). Prażenie powinno przebiegać w warunkach utleniających, podczas spalania sączka nie wolno dopuścić do redukcji powstałego Fe₂0₃ do magnetytu:

6Fe₂0₃ —> 4Fe₃0₄ + 0₂

Powstający wodorotlenek żelaza(III) jest substancją bardzo trudno rozpuszczalną {Ir = 1,1 • 10"³⁶), dlatego powstający podczas wytrącania osad staje się mocno przesycony w stosunku do Fe(OH)₃. Ponadto ma charakter koloidalny i wskutek tego bardzo silnie adsorbuje inne jony znajdujące się w roztworze. Nawet w obecności jedynie kationów metali alkalicznych względny błąd spowodowany współstrącaniem może przekraczać 1%. Z tego względu konieczne jest rozpuszczanie powstałego osadu w kwasie solnym i jego ponowne wytrącenie. Wysoka temperatura sprzyja procesowi koagulacji jednak należy unikać gotowania roztworu z osadem, ponieważ staje się wówczas śluzowaty i trudny do sączenia.

75