77029 sr5

cznionych płotów i drzew. Roztarty porost wkładamy do szklanki lub probówki, wlewamy roztwór żrącego ługu i po trzech minutach otrzymujemy piękną farbę.

Na wsi barwik brązowy otrzymuje się z kory olchy. Strużki kory nastawia się na dwa dni zalane wodą. a po przecedzeniu gotuje się w tym wyciągu tkaninę przez 20 minut

Z soku czarnych jagód otrzymuje się barwik fioletowy. Do soku jagód dodaje się stołową łyżkę octu. 20 g ałunu i ogrzewa do zagotowania. Po przecedzeniu ciecz trzeba odparować. Aby otrzymać farbę akwarelową, dodaje się do zgęstniałego wywaru klej i mączkę cukrową, aby masa była jeszcze gęstsza.

Możemy wykorzystać wiele ze znanych nam roślin: liście jaskółczego ziela, rumianku lekarskiego, * mokrzycy i jagody bzu lekarskiego oraz korę dębową. Zbadajcie, jakiego koloru barwiki dadzą. Zróbcie z nich farby różnej gęstości.    *

Spróbujcie namalować w lesie obrazek używając farb roślinnych. Pędzelek łatwo sobie zrobić związując pęczek kwiatostanów którejkolwiek z roślin złożonych albo z ich puchu.

Barwikami otrzymanymi z roślin spróbujcie ubarwić kawałki papieru lub tkaniny, naklejcie je w albumie wraz z zasuszoną rośliną, z której barwik otrzymano.

Barwiki nadają się nie tylko do malowania obrazów, do farbowania tkanin i do malowania różnych przedmiotów — służą one także do barwienia preparatów mikroskopowych, aby łatwiej było zbadać budowę roślin.

Przygotujcie w lecie różne barwiki i przynieście je do szkoły na zajęcia lekcyjne.

Oto zwykłe recepty na wykonanie barwików do preparatów.

100 g czarnych jagód nastawia się na dwie doby w 100 g spirytusu lub 100 g jagód gotuje się 30 minut z 300 cm¹ wody¹.

Dobry barwik barwiący na malinowo komórki drewna w preparacie mikroskopowym otrzymuje się z kory drzewa wiśniowego. 15 g kory drobno pokrojonej nastawia się na dobę w 50 cm¹ wody, potem należy ją gotować w ciągu godziny i prze-filtrować. Można również 15 g kory nastawić w 50 g spirytusu bez gotowania.

Za barwienie preparatu odbywa się następująco: skrawek rośliny przytrzymuje się w barwiku przez 5 minut, następnie przenosi się go do kwasu solnego, gdzie drewno nabiera zabarwienia malinowego.

Nauczcie się robić skrawki mikroskopowe z roślin i oglądajcie je pod mikroskopem. Weźcie ostrze żyletki, umoczcie je w wodzie i zetnijcie cienki skrawek liścia, łodygi, korzenia, kwiatu, owocu i nasienia. Ścina się ruchem ześlizgującym, jakby ruchem smyczka po strunach skrzypiec. Nie należy ani piłować, ani przyciskać. Nie starajcie się — zaczynając od końca łodygi — uzyskać dużego skrawka. Jeżeli żyletka jest tępa, naostrzcie ją na hubie. Huby wyrastające na starych drzewach i na gnijących pniach przydatne są do ostrzenia brzytew i noży.

1

Łyżeczka do herbaty mieści 3 — 4, łyżka stołowa 12 —15, szklanka 200 — 250 cm® lub gramów wody.