84155 IMG(03 (2)

rzyłclności. nie koniec/ne jest równoczesne dokonanie podziału samego długu nu części obciążające poszczególne nieruchomości z osobna.

Hipoteka może być ustanowiona na nieruchomości łączonej. Przy łączeniu w jedną nieruchomość kilku, jeżeli którąkolwiek z połączonych nieruchomości obciążają hipoteka, po połączeniu obciążać będzie ona całą powstałą w ten spmółi nieruchomość, leżeli nieruchomości obciążone były hipotekami ustanowionymi na rzecz kilku wierzycieli, warunkiem koniecznym dla ich połączeniu będzie porozumienie między uprawnionymi, dotyczące pierwszeństwa i kolejności w przypadku zuspokujunia roszczeń. Uzyskane porozumienie musi być potwierdzone pisemną umową z notarialnie poświadczonymi podpisami.

Hipoteka przymusowa powstaje wskutek jednostronnej czynności wierzycielu. Nic jest przy tym wymagana zgoda dłużnika, właściciela nieruchomości. .1 wręcz możliwe jest jej ustunowicnie wbrew woli dłużnika. Hipoteka przymusowa służy zabezpieczeniu roszczeń i egzekucji wierzytelności niespłaconej w terminie. Jest to nic innego, juk tylko szczególny rodzaj środka egzekucyjnego. Jej celem jest /ubezpieczenie realizacji wierzytelności, która została stwierdzona tytułem wykonuwczym. Realizacja tu polega na obciążeniu nieruchomości dłużniku hipoteką. Może być ona ustanowiona na każdej nieruchomości. której wluściciclem jest dłużnik, bez względu na to. czy była ona związana z wierzytelnością, czy leż nie. Wówczas w stosunku do każdej z nieruchomości wierzyciel określi, w jakiej części będzie ona zabezpieczała wierzytelność.

Hipoteka ustawowa powstaje z mocy prawa, niezależnie od wpisu do księgi wieczystej, np. z tytułu ustalonych zobowiązań podatkowych przypadających od właściciela lub samoistnego posiadacza. Hipoteka ustawowa przysługuje Skarbowi Państwa i ma pierwszeństwo przed innymi rodzajami hipotek.

12.7. Księga wieczysta

Księga wieczysta jest rejestrem (katastrem), prowadzonym przez właściwe ze względu na położenie nieruchomości sądy rejonowe, w celu oznaczenia zakresu rzeczowego i stanu prawnego nieruchomości. Każda nieruchomość wymaga oddzielnej księgi wieczystej. Wpisy do ksiąg wieczystych są jawne. Księga wieczysta składa się z czterech działów:

•    dział I zawierający oznaczenie nieruchomości, m.in. numer bieżący, położenie. sposób korzystania, obszar oraz spis praw związanych z własnością (oznaczenie praw rzeczowych związanych z własnością tej nieruchomości);

•    dział U zawierający osoby uprawnione z tytułu własności, wysokość ich udziałów lub rodzaj własności;

ni zawierający wszelkie obciążenia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, ograniczone prawa rzeczowe, takie jak: służebności gruntowe, ograniczenia w rozporządzaniu nieruchomością, prawa osobiste i roszczenia (np. prawo najmu, dzierżawy, pierwokupu, roszczenia wynikające z określenia zarządu lub sposobu korzystania z nieruchomości przez współwłaścicieli lub użytkowników wieczystych, roszczenia współwłaścicieli wyłączające uprawnienie do zniesienia współwłasności) oraz ewentualne informacje dotyczące wpisu nieruchomości lub jej części do rejestru zabytków. w dziale tym znajdują się również wpisy osób. którym przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkaniowego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej;

* dział IV zawierający ustanowioną hipotekę (kwotę hipoteki, jej rodzaj, termin zapłaty wierzytelności zabezpieczonej hipoteką); dla nieruchomości nieposiadających księgi wieczystej (jeśli nie została założona, zaginęła lub uległa zniszczeniu), sądy rejonowe prowadzą zbiory dokumentów do chwili założenia księgi: przeznaczone są one do składania wniosków i dokumentów dotyczących ograniczonych praw rzeczowych i ograniczeń w rozporządzaniu nieruchomością oraz hipoteki.

12.8. Obligacje

Obligacje są papierami wartościowymi, w których jedna strona (emitent) stwierdza, że jest dłużnikiem drugiej strony (właściciela obligacji — obligato-riusza) i zobowiązuje się wobec niego do wykupu obligacji oraz wypłat oprocentowania (tzw. coupon ratę) dokonywanych przez cały okres pożyczki. Obligacja przewiduje także, kiedy ma nastąpić wypłata oprocentowania. W przypadku obligacji długoterminowych następuje to zwykle w półrocznych ratach, przy krótkoterminowych wypłata może być jednorazowa. Podstawową cechą obligacji jest właśnie jej oprocentowanie, czyli informacja, ile dostaną jej nabywcy po jakimś określonym czasie. Im wyższa premia, tym atrakcyjniejsza obligacja, z tym. że przedsiębiorstwo o gorszej renomie za sprzedawane obligacje musi zaoferować wyższą premię niż firmy bardziej wiarygodne.

Emisja obligacji jest formą zaciągnięcia kredytu, w której kredytodawcą jest obligatoriusz. natomiast kredytobiorcą — emitent obligacji. Terminy emisji wynoszą od miesiąca do kilku (czasem kilkudziesięciu) lat — najczęściej sprzedawane są jako serie obligacji, przy czym odleglejsze terminy wykupu są równoznaczne z wyższym oprocentowaniem, ze względu na zwiększenie ryzyka związanego z zamrożeniem pieniędzy na dłuższy okres. Podstawową

181