89970 skanuj0410

Rys. 18. Schemat blokowy formułowania strategii typu SW-*OT

W

stopień atrakcyjności inwestycyjnej rynków geograficznych. Taka atrakcyjność rynku jest określona przez wielkość (skalę) tego rynku, tempo wzrostu popytu na tym tynku, intensywność konkurenci, możliwą do uzyskania rentowność, bariery wejścia i wyjścia, rolę danego rynku w strategii docelowej przedsiębiorstwa. Im wyższa atrakcyjność inwestycyjna danego rynku, tym większa szansa rozwojowa dla firmy. W sferze zainteresowań firmy znajduje się wiele rynków o różnym stopniu atrakcyjności. Każdy z nich wymaga innych (co do rodzaju, liczby, jakości) silnych stron. Firma ma określone możliwości rozwoju swoich zasobów, które mogą stanowić w przyszłości silne strony, przy czym każdy wariant rozwoju zasobów wiąże się z różnymi nakładami oraz z różnym prawdopodobieństwem uzyskania zakładanej pozycji silnych zasobów. Szanse w otoczeniu, czyli rynki o różnym stopniu atrakcyjności, zestawiane są następnie z różnymi wariantami rozwoju zasobów firmy. Wybrany zostanie do realizacji rynek o najwyższej atrakcyjności charakteryzujący się najwyższym stopniem dopasowania (najwyższym stopniem wykorzystania) do prognozowanych silnych stron firmy (por. rys. 19).

Rys. 19j

F* Zasadnicze A ■rzede wszystkim prognoz, poprawi jak też zastosował

F Istniejące sili firmy, w którydj odpowiednimi za potencjalnymi kq zasoby i umiejętn dla odbiorcy. Im fczewagi, im wq wartości dla daj Wchodzi tu w gn stron może być 1 więc obok siły d (szerokość przeq tworzące określa

128