94280501 djvu

NERWY OBWODOWE 185

w stanie wywołać pewien odruch, to możemy stwierdzić, że pod wpływem prądu stałego w okolicy bieguna ujemnego odruch wywołujemy łatwiej, t. j. podrażnieniem słabszem niż w okolicy bieguna dodatniego.

Zmiany elektrotoniczne w nerwach mają tę wielką doniosłość, że jeżeli nie dają podstawy do wytłomaczenia, w jaki sposób wogóle powstaje podrażnienie nerwu, to przynajmniej wskazują warunki, wśród których to podrażnienie może mieć miejsce. Wspomnieliśmy już wyżej, że z nerwów ruchowych możemy otrzymać skurcz albo tylko podczas zamykania prądu stałego, albo też podczas zamykania i otwierania. Biorąc prądy rozmaitej siły i poczynając od najsłabszych, można wykazać pewne prawo, według którego skurcze powstają, nadto możemy się przekonać, że i kierunek prądu odgrywa tutaj także ważną rolę.

Pod względem kierunku rozróżniamy prąd wstępujący i zstępujący. Jeżeli prąd przechodzi przez nerw w kierunku mięśnia, t. j. biegun ujemny leży bliżej mięśnia, niż dodatni, to prąd taki nazywamy prądem zstępujący m; prąd mający kierunek przeciwny nazywamy prądem wstępującym.

Prawa skurczów Pfliigera. Mając doświadczenie przygotowane zupełnie tak, jak to opisaliśmy wyżej, z wyłączeniem tylko biegunów prądu indukcyjnego, który w tern doświadczeniu nie jest potrzebny, i rozpoczynając od prądów bardzo słabych, przedewszy-stkiem możemy stwierdzić, że wogóle tylko przy pewnej sile prądu możemy wywołać stan czynny w nerwie, że istnieje jakby pewna granica w sile prądu, poza którą prąd nie wywiera żadnego wpływu na nerw; jego zamykanie lub otwieranie pozostaje bez najmniejszego skutku. Natężenie takiego prądu waha się od 0,0000001 do 0000001 ■ Ampera. Prąd tedy tej siły jest miarą pr^gu pobudliwości. Doszedłszy do prądu tej siły, który wywołuje tylko bardzo słaby skurcz mięśnia, możemy stwierdzić, że prąd taki czy to wstępujący, czy zstępujący działa zawsze tylko w chwili zamykania. Jeżeli przy-tem uwzględnimy czas, w którym skurcz po zamknięciu prądu tak ' wstępującego, jako też zstępującego powstaje, to możemy się przekonać, że punktem wyjścia stanu czynnegu w nerwie jest w obu przypadkach tylko biegun ujemny, t. j. okolica katelektrotonu, że więc stan czynny powstaje w nerwie wskutek wytworzenia się stanu katelektrotonicznego i wychodzi zawsze z punktu, którego pobudliwość nagle wzrasta.