94280701 djvu

NERWY OBWODOWE 187

Siła prądu	Prąd wstępujący Prąd zstępujący
Prąd słaby 0,0000001-0.000001 Amp.	zamykanie	otwieranie	zamykanie	otwieranie
	skurcz	spoczynek	skurcz	spoczynek
Prąd średni 0,000001—0,00001	skurcz	skurcz	skurcz	skurcz
Prąd silny powyżej 0,00001	spoczynek	skurcz	skurcz	spoczynek

Chociaż zwykle otrzymujemy skurcz tylko w warunkach wyżej podanych, t. j. w chwili zamykania i otwierania, albo też przy zmianach siły prądu, to jednakże są przypadki, w których prąd stały pomimo, że jego natężenie pozostaje niezmiennem, jest w stanie wywołać tężec. Fakt tego rodzaju był obserwowany przez Du Bois-B eymonda, Cliauveau, a głównie Pfliigera. I tak, autorowie ci wykazali, że niekiedy po zamknięciu prądu słabego zamiast zwykłego skurczu pojedynczego otrzymujemy skurcz tężcowy, który z początku występuje dość energicznie lecz stopniowo się zmniejsza. Pod wpływem zwiększania siły prądu skurcz ten także nieco wzrasta, jednak bardzo prędko zaczyna się zmniejszać i przy dalszem wzrastaniu prądu zupełnie się nie objawia. Skurcz ten możemy łatwiej wywołać używając prądów zstępujących, aniżeli wstępujących. Fakt ten oczywiście pozostaje w sprzeczności z podanemi wyżej prawami PHugera. Wprawdzie przyczyna tego skurczu dotychczas nie została dostatecznie wyjaśnioną, jednakże nie ulega wątpliwości, że punktem wyjścia jego jest także miejsce podniesionej pobudliwości, t. j. biegun ujemny.

Podobnie Ritterowi udało się spostrzedz skurcz tężcowy również trwający tylko przez pewien czas po otwarciu silnych prądów i wykazać, że punktem wyjścia tego tężca jest okolica bieguna dodatniego, który w tym przypadku jest także okolicą zwiększonej pobudliwości. Skurcz ten trwa niekiedy od 8—10 sekund. Jeżeli w tym czasie zostaje prąd napo wrót zamknięty, to skurcz w tej chwili znika; staje się jednak silniejszym, jeżeli przy zamykaniu prądu jednocześnie kierunek jego zostaje zmieniony. Ze jaku punkt wyjścia służy biegun dodatni, można stwierdzić, przecinając