94284401 djvu

324 ADOLF BECK

Takie połowicze skrzyżowanie nerwów wzrokowych znajduje się u wszystkich zwierząt, które maja oczy osadzone w ten sposób w głowie, że mogą patrzeć obu oczami na jeden przedmiot, czyli są wyposażone w tak zwane widzenie bryłowate, stereoskopowe. U zwierząt zaś, których oczy osadzone są z boku głowy, u któn ch zatem na obu siatkówkach nie mogą powstawać równocześnie obrazy z tych samych przedmiotów (t. zw. widzenie panoramowe), nerwy wzrokowe ulegają całkowitemu skrzyżowaniu.

Najnowsze doświadczenia Minkowskiego (1911) bardzo dokładnie przeprowadzone przemawiają za tern, że umiejscowienie ośrodków wzrokowych w płacie potylicznym psa jest inne, niż sądził Munk. Jako część, której zniszczenie powoduje stałą ślepotę, należy na podstawie tych doświadczeń uważać powierzchnię przj^Tśrodkową (medyalną) i część dolnej (do móżdżka zwróconej) powierzchni płatu potylicznego. Każdy ośrodek połączony jest ze znaczną (³/₄) częścią siatkówki przeciwległej, reszta siatkówki stoi w związku przeważnie z korą tej samej strony.

Kliniczne spostrzeżenia dowiodły po nad wszelką wątpliwość, że i u człowieka ośrodek wzroku znajduje się w płacie potylicznym, a mianowicie zajmuje małą tylną część na wypukłej powierzchni tego płatu oraz tę część kory na powierzchni medyalnej, która tworzy zakręt zwany klinem (cuneus\ może także korę mózgową wypełniającą szczelinę ostrogową (fis-sura calcarina) i gyr. lingnalis ryc. 113 i 114, str. 323. Kora mózgowa sfery wzrokowej okazuje pewne cechy charakterystyczne w budowie swej, któremi różni się od innych partyi kory mózgowej. Z powodu takiego samego połącznia siatkówki każdego oka z obu ośrodkami wzrokowymi, jakie według powyższego opisu istnieje u psa, małpy i t. d., występuje po zniszczeniu sfery wzrokowej jednej półkuli ślepota połowicza (hemianopsia) przeciwległej po-łowy pola widzenia. Człowiek dotknięty tego rodzaju upośledzeniem lub utratą wzroku często nie zdaje sobie wcale z tego sprawy, że jest ślepy, nie zauważa, że nie widzi tego, co znajduje się po jednej stronie jego pola widzenia. Jestto rzecz zrozumiała. Człowiek, który stracił wzrok wskutek zmian chorobowych oka, czuje brak podniet, które przedtem dochodziły do ośrodka wzrokowego w korze mózgowej i tam wywoływały wrażenia świadome, czuje, że teraz takie wrażenia nie powstają, wie więc o tern sam, że jest ślepy. Inaczej człowiek, który stracił sam ośrodek wzrokowy. Straciwszy narząd, w którym powstawab, stany świadome, podnietami wzroko-