94287901 djvu

FIZYOLOGIA NARZĄDU WZROKU 559

sze, rzuca się niejako w oczy i bardzo w celowaniu przeszkadza. Przyjęliśmy tu wypadek, gdzie okiem kierującem przy patrzeniu obuocznem jest stale oko prawe. Próby takie wykonywane na wielkiej liczbie osób o prawidłowych oczach równych tak pod względem bystrości wzroku, jak i refrakcyi wykazują, że istotnie okiem kierującem najczęściej bywa oko prawe, o wiele zaś rzadziej oko lewe, ale zachodzą przypadki bądź takie, w których projekcya jest chwiejna, t. zn., gdzie do celowania bywa używane zupełnie przypadkowo raz jedno, raz drugie oko, bądź też nawet takie, gdzie badany ustawia ołówek na linii pośredniej, nie wychodzącej ani z jednego, ani z drugiego oka, lecz bądźto przebiegającej w płaszczyźnie środkowej, bądźteż zbliżonej bardziej do prawego lub do le-

Ryc. 211.

Oko kierujące w projekcyi obuocznej.

wego oka. Dodać jednak trzeba, że w tych ostatnich wypadkach projekcya jest znacznie mniej pewną, aniżeli wtedy, gdy kieruje nią stale jedno tylko oko. Jest rzeczą ciekawą, że w przypadkach, gdzie oczy są nierówne, nie zawsze oko lepsze jest kierującem, lecz czasem właśnie oko mniejszą bystrością wyposażone spełnia tę czynność. Ogromna przewaga liczebna przypadków projekcyi z prawego oka nasuwa przypuszczenie, że zachodzi tu pewna analogia z przewagą prawej ręki nad lewą, ale tylko analogia, a nie bezpośredni związek, gdyż nawet u mańkutów okiem kierującem bywa częściej oko prawe.

Z faktów tych wynika, że jeśli nie zawsze, to prawie zawsze, obok prawidłowego widzenia obuocznego istnieje osobny mechanizm