bolsche004401 djvu

44

Tarsius spectrum, podczas gdy prawie cała reszta jej pokrewnych lemurów ma swoje własne i całkiem odmienne sposoby. Ponieważ posiadamy już amerykańskie szczątki dawnych lemurów, staje się coraz prawdopodobniejszą rzeczą, że tego rodzaju małpiatki stanowiły bezpośrednich przodków małp amerykańskich. Byłby to zatem zarazem najbliższy etap genealogiczny człowieka. Te lemury z epoki trzeciorzędowej stanowią widocznie w powyżej określonem znaczeniu dalszą fazę rozwoju zwierząt przedhistorycznych z Cernays i Nowego Meksyku, pewne odchylenie od typu pierwotnego w kierunku dzisiejszych małpozwierzów. W nauce tego rodzaju małpozwierze nazywamy lemurami, stąd owe przedwiekowe zwierzęta nazwano Pachylemuridae.

Tutaj nadmienić należy, że niektórzy przedstawiciele pewnej zwierzęcej grupy posiadają również „łożysko" całkiem podobne do lemurów, mianowicie owadożerne, do których należy z najlepiej nam znanych jeż, kret i ryjówka. Właśnie u jeża spotykamy tego rodzaju łożysko. Trudno się oprzeć przypuszczeniu, że i jeże muszą pochodzeniem swem zbliżać się do tego punktu, w którym pień genealogiczny małpy i człowieka od pierwotnego zwierzęcego typu się wyodrębniał. Istotny stan rzeczy nie jest jednak jeszcze wyjaśniony. W każdym razie zdaje się, iż ród jeżów jest ogromnie stary, a być może, że z pomiędzy wszystkich żyjących ssaków, one nawet swym zewnętrznym wyglądem najwyraźniej odtwarzają istotną postać całej owej grupy, którą odkryliśmy w Cernays i w Nowym Meksyku.

Gdy zaś postawimy pytanie, skąd pochodzić może cała owa pierwotna grupa wyższych ssaków, zaraz nabierze poważnego znaczenia nowy fakt dziejowy.

Jesteśmy u początku epoki trzeciorzędowej. Cofnijmy się o krok, a znajdziemy się w epoce wielkich jaszczurów.

Ziemia ukazuje nam się znowuż w odmiennej postaci. Wkroczyliśmy do drugorzędowej epoki dziejów ziemi, tej niesłychanie długiej epoki, w której powstawały skały kredowe Rugji, jurajskie łupki Szwabii, czerwony piaskowiec.