225

Włókna SiC (karborundowe), otrzymuje się z wykorzystaniem prekursorów z włókien wolframowych lub węglowych, na które nanosi się węglik krzemu metodą chemicznego tzw. osadzania z fazy pary (CVD — Chemical Vapour Deposition).

Ze względu na sposób wytwarzania, włókna SiC mają grubość 1005-150 pm, co w połączeniu z dużą sztywnością uniemożliwia ich wyginanie a przez to wytwarzanie z nich wyrobów, np.: w postaci tkanej (maty itp.). Włókna te są bardzo wrażliwe na wszelkiego rodzaju defekty powierzchniowe i dlatego ich powierzchnie często zabezpiecza się za pomocą powłok z węgla pirolityczncgo.

Włókna Nicalon mają grubość 12 pm i są zbudowane z ultradyspersyjnych kryształów B—SiC o wymiarze ok. 2 pm.

3.2.4. ELEMENTY WZMACNIAJĄCE W POSTACI WHISKERSÓW ORAZ CZĄSTEK

Whiskersy są włóknami zbudowanymi z monokryształów nie zawierających defektów strukturalnych. Wymóg dotyczący braku defektów powoduje, że ich wymiary są zwykle niewielkie, przez co średnica włókien wynosi ok. 1 pm, a nawet mniej, a ich długość nie przekracza kilku milimetrów. Odznaczają się one wyjątkową wytrzymałością, (osiągają niekiedy wartość teoretyczną - tabl. 3.6), przez co stanowią wyjątkowo atrakcyjny materiał

Tablica 3.6

Właściwości wybranych whiskersów, stosowanych jako wzmocnienie kompozytów

Rodzaj whiskersów	P [Mg/m^3]	[MPa]	E [GPa]	T, 1°C]
Korundowe lub szafirowe (AKO,)	3,96	20000	450	2040
BeO	2,85	13 000	350	2570
B4C	2,52	14000	490	2250
i SiC	3,18	21000	490	2690
|s.3n4	3,18	14000	385	1900
Grafitowe	2,00	19 000	700	1300

^:ako wzmocnienie kompozytów. Spośród wymienionych, największe zastosowanie znalazły whiskersy typu SiC, otrzymywane zwykle metodą CVD. Wadą whiskersów, obok wysokiej ceny, jest trudność zapewnienia jednorodnego ich rozkładu w kompozycie jak również i to, że tak drobne cząstki są niebez-rieczne dla organizmu ludzkiego.

225