23 luty 07 (105)

Ostatecznie przełożenie przekładni obiegowej wyniesie

z₃y Zj+z₃

Zł) ^Z1

(P2.97)

Przełożenie ifj > 1, co oznacza, że przekładnia jest reduktorem, a ponadto zwroty prędkości kątowych koła napędzającego 1 i jarzma; są zgodne. Poszukiwaną prędkość kątową coj wyznaczamy z prostego przekształcenia:

;3 _^Z1^+Z3

co i

^Z1

^z1^+z3

C01

(P2.98)

Analizowaną przekładnię można również użytkować, traktując jarzmo j jako człon napędzający, a człon 1 jako wyjściowy. Wówczas jej przełożenie wyniesie

Z1

Z1 + Z3

(P2.99)

Przełożenie 0 < ijf < 1 oznacza, że taka przekładnia jest multiplikatorem.

W celu obliczenia prędkości kątowej satelity również wykorzystamy związki wynikające ze wzoru Willisa:

•    C0₂-(0j C0₂~COj co₂    3

l₂ 3 =-= —r--7---7-/?;

(O ₂ — CO j    0-COj

co i

'2j

(P2.100)

3_i=1_ij _om1_*Ł_m*2Z?Ł

'2j

'23

(P2.101)

Ponieważ i_{2 j} = —, to cu₂ = ———■&)/. Po podstawieniu uprzednio wypro-COj    z₂

wadzonego wzoru na prędkość jarzma co: =—otrzymamy

^z1^+z3

C0₂

ZzlŁ.-3-.a,

^z2 ^z1+^z3

(P2.102)

Z₃ -Zi

Po podstawieniu z₂ =    — i prostych przekształceniach ostatecznie otrzy

mamy wzór na prędkość kątową satelity: co₂ =

^z3 ~ ^Z1

■COp

104