308 309 (4)

dami siatki znajduje zastosowanie przede wszystkim w tych warunkach.

Przy pracy z prądami siatki maksymalna wartość prądu anodowego lampy I'_m,_x nie jest już ograniczona charakterystyką przy u, = 0 i może być znacznie większa; pozwala to przy zachowaniu poprzedniej wartości mocy otrzymywanej ze stopnia na zmniejszenie napięcia źródła zasilania anodowego. Granicę zwiększania prądu l stanowi prąd nasycenia katody lampy uzależniony od parametrów katody. W przypadku lamp o dużej mocy prąd nasycenia katody podawany jest w danych katalogowych lampy.

Wskutek tego że prąd nasycenia zależy w dużym stopniu od napięcia żarzenia lampy i gwałtownie maleje nawet przy nieznacznym niedożarzeniu katody, w procesie obliczania stopnia z prądami siatki prąd l'_mK należy przyjmować nieco mniejszy od wartości prądu nasycenia J„„ podawanej w danych katalogowych lampy:

C, = (0,7 - 0,8)J„„    (6.51)

Rys. 6-27. Obliczenie stopnia wzmocnienia mocy w klasie B z prądami siatki

Otrzymaną wartość' prądu l'_mdX odkłada się na osi rzędnych rodziny statycznych charakterystyk wyjściowych lampy i przeprowadza przez ten punkt prostą poziomą, przecinającą charakterystyki statyczne; do dalszych obliczeń wybiera się tę charakterystykę statyczną, którą prosta ta przecina w środkowej części jej górnego zagięcia (rys. 6-27). Punkt przecięcia prostej z charakterystyką u, _max określa najwyższe położenie punk-ktu pracy (punkt A na rys. 6-27). Wartość napięcia na anodzie w przypadku pracy z prądami siatki U_mi przyjmuje się rzędu 0.7 m«x. a niekiedy także większe. Zaznacza się obraną wartość napięcia U,_t na osi odciętych rodziny charakterystyk statycznych i przeprowadza prostą obciążenia dla jednej gałęzi układu poprzez punkt A i punkt U_t, znajdujący się na osi odciętych. Oporność obciążenia gałęzi dla prądu zmiennego    określa się jako

stosunek V,_t do prądu którego wartość odczytuje się w punkcie przecięcia osi rzędnych przez prostą obciążenia.

Ostateczne napięcie na anodzie przy pracy z prądami siatki, odpowiadające punktowi A, jest w przypadku triod tak samo małe, jak w stopniu na lampach ekranowanych. Współczynnik wykorzystania napięcia anodowego $ dochodzi w tym przypadku do 0,8-H>,9. Dlatego też sprawność stopnia na triodach pracujących z prądami siatki, zgodnie z wyrażeniem (6.34), osiąga w warunkach klasy B wartość 0,654-0,7, tj. jest tego samego rzędu, co sprawność stopnia na lampach ekranowanych w klasie B.

W celu zmniejszenia występującej w takim stopniu amplitudy trzeciej harmonicznej, prąd l', odpowiadający połowie obliczeniowej amplitudy napięcia sygnału, przyjmuje się równy 0,51'_mix. Wartość tego prądu odkłada się na osi rzędnych i przenosi za pomocą prostej równoległej do osi odciętych na prostą obciążenia (punkt B na rys. 6-27); punkt przecięcia tej linii poziomej z prostą obciążenia określa wartość napięcia na siatce sterującej u,.. Następnie określa się amplitudę napięcia sygnału na siatce sterującej V_tm i ujemne napięcie polaryzacji na tej siatce U„:

(6.52)

U_s m — 2(U_fmax ^w«|)

⁼ Ujmaj—U,m = 2u,j ^—U_jmax Znaleziona wartość napięcia U„ wyznacza położenie punktu C, a zatem i wartość prądu spoczynkowego jednej gałęzi układu 1'₀.

Przy zastosowaniu w stopniu pracującym z prądami siatki triod generacyjnych (z prawą charakterystyką) określony w powyższy sposób punkt spoczynkowy znajduje się zwykle na charakterystyce statycznej przy u, = = 0 lub bardzo blisko tej charakterystyki. W takim przypadku nie ma potrzeby podawania na siatkę ujemnego napięcia polaryzacji, co jest właśnie zaletą triod z prawą charakterystyką, jeżeli weźmie się pod uwagę, że źródło ujemnego napięcia polaryzacji stopnia dużej mocy, pracującego z prądami siatki, ma znaczne wymiary i jest kosztowne.

Dalszy tok obliczeń stopnia pracującego z prądami siatki nie różni się od sposobu obliczania stopnia pracującego w klasie B bez prądów siatki. Prostownik dający napięcie polaryzacji w stopniu pracującym z prądami siatki powinien mieć dużą oporność wewnętrzną, w celu zapobieżenia jego rozładowania prądami siatki; przy czym jego obciążenie prądowe powinno być rzędu 0,5 średniej wartości prądu anodowego stopnia przy maksymalnym sygnale obliczeniowym.

6.5. STOPNIE WSTĘPNEGO WZMOCNIENIA MOCY

6.5.1. Stawiane wymagania

Stopień, którego zadanie polega na doprowadzeniu sygnału do stopnia wzmocnienia mocy pracującego z prądami siatki, nazywa się stopniem wstępnego wzmocnienia mocy. Stopniowi takiemu stawia się szczególne wymagania.

Gdy w obwodzie siatki stopnia wzmocnienia mocy przepływa prąd, to powoduje on obciążenie stopnia wstępnego wzmocnienia mocy, wskutek czego napięcie wyjściowe tego stopnia zmniejsza się o wartość równą iloczynowi prądu siatki i oporności wyjściowej stopnia wstępnego wzmocnienia mocy. Ze

309