36 (119)

la oklaski? Czy oc

JESTEM CHORA!

Aleja i terapia!

psychiatrycznym. Mówiła, ze to było straszne. Po tygodniu wbrew zaleceniom lekarza.

Na końcu jeszcze mnie zamkną! z krzesła, chce stąd wyjść.

Ale wtedy musiałabym przejść obok asystentki terapeuty.

ne uczucie. Zbyt tchórzliwa, zęby zostać i zbyt tchórzliwa,

Pacjent z naprzeciwka dziwnie na mnie patrzy. Czy coś zauważył! Oczywiście to, że się tu miotam. To przecież na

Siadam znowu i przeglądam jakąś gazetę, nie zwract

mną! Chcę stąd uciec! Ale jednocześnie chcę tez ,

Czekam.

ju. Nie, nie!!!

Boję się. Wstydzę się, że jestem taka, jaka jestem. Żrące

Podchodzi asystentka i zap msza mnie ponownie do lekarki. Ta uśmiecha się do mnie. Udało jej się umówić mnie na wizytę w klinice.

- Miotam nadzieję, że szybko znajdą dla ciebie czas. Wyznaczyli ci termin za dwa dni - mówi szybko. Okay. Czeka

ie dotrzeć. No i...

- Jeżeli chcesz, to poinformuję teraz twoich rodziców, a po wizycie będziesz mogła wszystko z nimi omówić. Albo nawet

ja nie mogę już tu usiedzieć. Jak ja mam porozmawiać z rodzicami ? Widzę ich przede mną jak ścianę. Ścianę, która

Próbuję się skupić. Docierają do mnie strzępki zdań:

Siadam sztywno i patrzę lekarce prosto w oczy.

nym się to udąje. Tobie się udało.

Idę w kierunku drzwi.

Tego samego dnia. później

Przede mną ulica. Czerwone światło. Co mam robić?

Powiedzieć rodzicom?

Czy lepiej nie?

Pójść na wizytę w piątek?