452 453 (3)

tości założonych. W tym przyp>adku wzmocnienie wzmacniacza będzie większe niż przy stopniach jednakowych.

Najlepsza charakterystyka monotoniczna na górnych częstotliwościach (tzn. charakterystyka bez wzniesień i spadków), jak również charakterystyka przejściowa w zakresie małych czasów z małym czasem ustalania i małym wyskokiem, występują we wzmacniaczu ze stopniami o różnych pasmach przy określonych stosunkach parametrów korekcji wielkich częstotliwości w stopniach. Te stosunki zależą od rodzaju charakterystyki częstotliwościowej lub przejściowej wzmacniacza, układu korekcji wielkiej częstotliwości i liczby stopni korygujących się wzajemnie [L14]. Im większa liczba stopni jest związana wzajemną korekcją grupową, tym większy jest zysk we wzmocnieniu oraz oszczędność w zasilaniu.

Jedną z wad korekcji wzajemnej jest to, że zmiana parametrów elementów wzmacniających, pojemności montażowej, indukcyj-ności dławików korekcyjnych itd. charakterystyka częstotliwościowa na górnych częstotliwościach oraz czas ustalania się i wyskok zmieniają się więcej niż we wzmacniaczach o równomiernym rozkładzie zniekształceń na stopień. Jednakże w wielu przypadkach zmiany wskaźników nie wykraczają poza dopuszczalne granice. Drugą wadą korekcji wzajemnej jest bardziej złożony przebieg dopasowania charakterystyki wzmacniacza do wartości obliczonych.

Zadanie określenia optymalnych stosunków parametrów korekcji wielkich częstotliwości stopni o korekcji wzajemnej jest bardzo złożone i w chwili obecnej można go rozwiązać tylko w przypadku prostych układów. W dalszej części są podane optymalne stosunki dla wzmacniaczy dwu- i trójstopniowych z równoległą korekcją wielkiej częstotliwości.

We wzmacniaczu dwustopniowym sygnałów haimonicznych ze stopniami o korekcji wzajemnej wartość a dla stopnia końcowego przyjmuje się 0,27, a dla pierwszego — 1,12. Stała czasowa pierwszego stopnia na górnych częstotliwościach tg, = C₀,R,i powinna mieć przy tym wartość 0,394 wartości stałej czasowej stopnia końcowego t_c2 = C₀₂R,2, skąd

= 0,394 R,_s-^    (9.22)

Wypadkowa charakterystyka częstotliwościowa na górnych częstotliwościach takiej pary różnopasmowych stopni jest monotoniczna, gdyż zniekształcenia częstotliwościowe stopnia końcowego są całkowicie skorygowane do określonej częstotliwości w stopniu wstępnym. Charakterystyki stopni oraz wypadkowa charakterystyka częstotliwościowa pary dla podanych stosunków,

znomalizowane dla drugiego stopnia przedstawiono na rys. 9-3, na którym na osi poziomej zaznaczona jest częstotliwość znormalizowana

X = 6,28 fC_oi    (9.23)

a na osi pionowej — wzmocnienie względne.

Równanie znormalizowane charakterystyki znormalizowanej pary stopni (krzywa 3 na rys. 9-3) w tym przypadku ma postać

-V'i

14-0,268 X* +0,0142 X⁴

+ 0,268 X^s + 0,0142 X⁴+ 0,0022X*

(9.24)

Zysk na mocy zasilania i współczynnik wzmocnienia dawany przez taką parę w porównaniu z parą jednakowych stopni, zależy od zniekształceń częstotliwościowych charakterystyki wypadkowej na górnej częstotliwości roboczej. Na przykład przy Ygw = 0,9 i jednakowych stopniach o a = 0,414

(najlepsza = |Vg".'

charakterystyka bez podniesienia), otrzymamy Y* « Y_tl

/Ó.9

^: 0,95 Na podstawie zależności (5.187) obliczymy, że przy

0    = 0,414 odpowiada to wartości X_gl = X_g, = 0,93. Przy stopniach o różnych pasmach, jak wynika z krzywej 3 na rys. 9-3, wartość Y_g„- = 0,9 występuje przy X'_t = i,95, co jest 2,5 razy większe niż przy stopniach jednakowych. Stąd również i oporność

		1-
				<3
			,2

X*6,28fC_0lR_at

Rys. 9-3. Znormalizowane charakterystyki częstotliwościowe pary stopni z prostą korekcją wielkiej częstotliwości przy a, = 1,12; a, = 0,27; r_g, = 0,394 r_gł

1 — pierwszego stopnia; Z — drugiego stopnia; 9 — charakterystyka pary

R,_; będzie 2,1 razy większa niż w odmianie różnopasmowej. Maksymalne napięcie wyjściowe wzmacniacza, odpowiadające całkowitemu wykorzystaniu lampy stopnia końcowego, rośnie przy tym nie mniej niż 2,1 :1,57 = 1,34 razy, gdyż pierwszy stopień jak to wynika z krzywej 1 na rys. 9-3 przy X_g => 1,95 ma wzniesienie charakterystyki częstotliwościowej 1,57 razy. Jak z tego wynika, parą różnopasmowa przynosi zysk 1,34 razy pod względem mocy zasilania stopnia końcowego oraz mocy lampy końcowej wzmacniacza przy tym samym napięciu wyjściowym.

W celu określenia zysku współczynnika wzmocnienia, uzyskiwanym w parze różnopasmowej wystarczy podzielić iloczyn X_g obu stopni pary różnopasmowej na taki sam iloczyn pary jednakowej, ponieważ X_g jest proporcjonalne do R,, a więc

1    do współczynnika wzmocnienia stopnia.

453