474 475 (3)

Wartość fl„, dla podstawienia do (9.48) przyjmuje się z tablicy 9.3; fi,__k jest opornością obciążenia anodowego stopnia końcowego dla prądu zmiennego Wartość Z_p dla konwencjonalnych prostowników o napięciu 200...

400 V i prądzie 50...200mA wynosi 300 ... 1000 omów. Dla stopnia prze-ciwsobnego wyjściowego pracującego w klasie A wartość Z_p przyjmuje się pięciokrotnie mniejszą od wartości podanej w celu uwzględnienia kompensacji prądu sygnału w źródle zasilania przez układ przeciwso-bny. Wartość t, przyjmuje się równą C₅R, tylko w tym przypadku, jeżeli stopnie wzmacniacza nie zawierają układów C*R* i C,R,. Jeżeli takie układy- istnieją, to do wzoru (9.48) podstawia się zamiast r, równoważną stalą czasową r_>r określoną zależnością

1

0,159

(9.49)

gdzie Md całkowity współczynnik zniekształceń częstotliwościowych stopnia pod wpływem układów C,R_f, C*R* i C,R, na dolnej częstotliwości

roboczej a>_d.

Jeżeli oporność prostownika na częstotliwości niebezpiecznej z punktu widzenia samowzbudzenia ma składową bierną, to brak przesunięć fazowych w pętli sprzężenia zwrotnego wystąpi nie na częstotliwości określonej zależnością (9.45), lecz na innej, na której przesunięcie fazy, wnoszone przez układy Cjfij, C/R/, skompensuje przesunięcie fazy wznoszone przez prostownik.

Ponieważ na tej częstotliwości współczynnik przenoszenia układów C_SK, 1 C/R/ będzie mniejszy niż maksymalny, to zależność (9.48) jest ważna również wtedy, gdy oporność prostownika ma charakter pojemnościowy lub indukcyjny.

Stabilną pracę wzmacniacza można uzyskać również 1 przy równoległym włączeniu układów odsprzęgających. Przy tym w obwód zasilania pierwszego stopnia będzie włączony tylko jeden układ C/R/, a współczynnik przenoszenia pętli sprzężenia zwrotnego będzie określony równaniem

^1-1 ll+Uuxi) 1_ i*⁺ 2m+1    ir)

X,

(9.50)

T, C,R,

Brak przesunięcia fazowego występuje w tym przypadku przy

(9.51)

a warlośfc współczynnika przenoszenia przy tym

2+ —

Zapisując dla tego przypadku warunek braku rozwiązując równanie względem C/ otrzymamy

/»-

2+m 20 + m?

(9.52)

samowzbudzenia oraz

gdzie

2+ —

^ulir kus Ir'

S~k ( T, Y ^< 1 ^2'^1+ir’	(9.53)
	(9.54)
ZP kjjsir fruJ/r _	(9.55)

R.-fc

Symbole we wzorach (9.53)... (9.55) są te same co we wzorze (9.48). Uwaga odnosząca się do wzoru (9.48) odnosi się również do wzoru (9.54). Jeżeli oporność prostownika ma charakter bierny, to wzór (9.54) pozostaje

ważny.

Koszt oraz wymiary oporności niedrutowej R_f nie zależą od jej wartości w omach, a koszt, wymiary oraz ciężar kondensatora C_f maleją ze wzrostem pojemności. Dlatego dla układu odsprzęgają-cego o założonej stałej czasowej x, należy ze wzglądów oszczędnościowych przyjmować możliwie dużą wartość R/, gdyż przy tym C, będzie miało wartość minimalną, a układ odsprzęgający będzie miał najmniejsze wymiary, ciężar oraz cenę. Największą możliwą wartość R,- przyjmuje się na podstawie dopuszczalnego spadku na nim napięcia źródła zasilania. Przy szeregowym włączeniu układu odsprzęgającego, zakładając jednakowy spadek napięcia na wszystkich opornościach R_f, największą dopuszczalną wartość każdej oporności można obliczyć z wzoru

R, = ^E—(9.56) tiIq

gdzie: E — napięcie źródła zasilania,

U_mj_a — napięcie wystarczające do zasilania pierwszego stopnia wzmacniacza,

n — liczba włączonych szeregowo układów odsprzęgają-cych,

1₀ — prąd spoczynkowy, przepływający przez obliczaną oporność.

475