48 (25)

96 Rozbudowa systemu, pamięć

Na rysunku 3.4 pokazano praktyczny schemat przykładowego układu mikrokomputera rodziny MCS-51 z dołączonym układem pamięci EPROM 2764 (8K x 8) jako zewnętrzną pamięcią programu oraz układem pamięci RAM 6116 (2K x 8) jako zewnętrzną pamięcią danych. W powyższym układzie najbardziej znaczące bity adresu nie są j dekodowane. Układ pamięci EPROM łub RAM jest więc uaktywniany ] przy każdym dostępie do zewnętrznej pamięci programu lub danych. Adresy pamięci EPROM w przestrzeni pamięci programu zależą od pojemności pamięci wewnętrznej, czyli typu układu. Są one następujące:¹

-    8051,8751:1000H-2FFFH (też 3000H-4FFFH, 5000H-6FFFH itd),

-    8052: 2000H-3FFFH (też 4000H-5FFFH, 6000H-7FFFH itd),

-    8031, 8031* 0000H-1FFFH (też 2000H-3FFFH, 4000H-5FFFHj itd).

Pamięć RAM natomiast ma w przestrzeni zewnętrznej pamięci danych adresy: OOOOH-07FFH (też 0800H-0FFFH, 1000H-17FFH itd).

W analogiczny sposób można dołączyć inne układy pamięci

3.13.

Wspólna zewnętrzna pamięć

PROGRAMU I DANYCH

W niektórych zastosowaniach wygodne jest, aby program i stałe dane (np. duże tablice) były umieszczone] w fizycznie tej samej pamięci Jeżeli będzie to pamięć programu, to programowy dostęp do tych danych będzie możliwy tylko za pomocą] rozkazów MOYC, co będzie pewnym utrudnieniem. Do mikrokomputerów 8051/52 można dołączyć tę samą pamięć jako pamięć programu i jako pamięć danych. Robi się to przez wymnożenie sygnałów sterujących PSEN i RD oraz wykorzystanie tak powstałego sygnału jako sterującego odczytywaniem pamięci. Taki właśnie sposób dołączenia pamięci EPROM 2764 przedstawiono na rys. 3.5. Dostęp programowy jest w tym wypadku możliwy zarówno za pomocą rozkazów MOVC, jak i MOVX (adresowanie poprzez DPTR).

Poza pamięcią dołączoną w sposób opisany wyżej, można w sposób standardowy dołączyć do systemu inne układy pamięci programu i danych.

2764

IA

4

Rył 3A Układ 2764 jako wspólna zewnętrzna pamięć programu i danych