49 (22)

98 Rozbudowa systemu, pamięć

3.1.4.

Dołączanie zewnętrznej

PAMIĘCI DANYCH

W zależności od użytego trybu adresowania adres zewnętrznej pamięci danych może być:

-    16-bitowy, gdy jest ona adresowana za pomocą rejestru DPTR;

-    8-bitowy, gdy jest ona adresowana za pomocą rejestrów RO lub Rl.

W pierwszym przypadku, przy dostępie do pamięci adres jest wysyłany do portów PO i P2, w drugim - tylko do portu PO. Nie ma to znaczenia w systemach z zewnętrzną pamięcią programu, gdzie port P2 pełni funkcję wyjścia magistrali adresowej i nie może być użyty jako wejście-wyjście. Natomiast w systemie bez zewnętrznej pamięci programu, w przypadku używania w programie wyłącznie rejestrów RO i Rl do adresowania pamięci danych (adresy 8-bitowe), port P2 może być wykorzystywany jako bezpośrednie wejście-wyjście. Ma to znaczenie w wielu praktycznych systemach, w których jest potrzebna niewielka zewnętrzna pamięć danych i więcej linii wejścia-wyjścia niż jest ich w portach PI i P3.

Na rysunku 3.6 przedstawiono schemat systemu z pamięcią RAM 6116 (2K x 8) jako zewnętrzną pamięcią danych, adresowaną za pomocą rejestrów RO lub Rl. Z układu pamięci wykorzystuje się tu 256 słów - tyle bowiem można zaadresować za pomocą ośmiu bitów.

W przypadku, gdy jest potrzebna nieco większa pojemność pamięci danych, można zastosować technikę przełączania bloków. Polega ona na tym, że dołączoną zewnętrzną pamięć danych dzieli się na bloki po 256 słów, a numer bloku, z (do) którego rozkazem MOVX są przesyłane dane, wpisuje się wcześniej do jednego z portów mikrokomputera. Układ zewnętrzny dekodera adresów musi zapewniać uaktywnienie odpowiedniego bloku pamięci. W przypadku, gdy pamięć danych jest jednym układem scalonym o odpowiednio dużej pojemności, numer bloku określa po prostu bardziej znaczące bity adresu w pamięci Na rysunku 3.7 pokazano schemat układu z tak dołączoną zewnętrzną pamięcią danych o pojemności 2K słów (układ 6116). Bity 0-2 portu P2 są tu wykorzystane jako wyjścia bardziej znaczących bitów adresu - numeru bloku. Pozostałe bity tego portu mogą pracować jako wejście-wyjście. Ceną, jaką się płaci za możliwość wykorzystania części bitów portu P2 jako wejścia-wyjścia, jest skomplikowanie programowej

•g r

Ilfl li

I

SD 4) d

■3.

dl

9TI9

¥

przełączania bloków (adres 8-bitowy)

g**8

as ? c