74 (91)

502

Zależność zasięgu maksymalnego x _Dromi₀„    ^Tabel_a 45

max Promieniowania a    ¹

energii maksymalnej E    f³ od j_e

^ESmax'^keVl	100	150	200	250	300	400	500	800	lonn
^xmai^m^^cn,2>	13,5	26, 5	42	59	78	120	165	310	420

Literatura uzupełniająca:    [1], [21], [29], ₍₆₉

46. POMIAR DAWKI PROMIENIOWANIA JĄDROWEGO NA WYBRANYCH STANOWISKACH PRACY

Prawo rozpadu promieniotwórczego

Samorzutną przemianę jądra atomowego, w wyniku której emituje ono cząstkę a (promieniowanie o), elektron (promieniowana 13 ) lub falę elektromagnetyczną (promieniowanie r) przechodząc w inne jądro lub to samo jądro, lecz w innym stanie energetycznym, nazywamy rozpadem promieniotwórczym.

Prawo, które określa ilościowo zmianę w czasie liczby ]ądQ| rozpadających się, nazywamy prawem rozpadu promieniotwórczego^ Matematycznie zapisuje się je następująco:

N(t) = N e

-At

(46. iJ

w jednostce czasu. Jej jednostką w układzie SI jest (s”^ł J .

wj

s

gdzie N_q - liczba jąder pierwiastka promieniotwórczeę ulegających rozpadowi w chwili t=0 , od której zaczynam liczyć czas, N(t) - liczba jąder, które po czasie t nie uległ jeszcze rozpadowi, A - tzw. stała rozpadu, czyli wielkość, któr charakteryzuje prawdopodobieństwo rozpadu pojedynczego jąd:

Dla różnych jąder radioaktywnych stała rozpadu zmienia s. w szerokim zakresie, pokrywając dwadzieścia kilka rzęć

od 1.58’10'¹⁷ Is'^ll do 2.3 10⁶ fs"¹J . larakteryzowania szybkości rozpadu wprowadza się ot j&adu następujące wielkości: