21042 skanowanie0006 (193)

Tabela <i '• |

Zależność zasięgu maksymalnego x_m_ promieniowania (i od jogo

max

energii maksymalnej E_max

^EemaxI^keVl	100	150	200	250	300	400	500	800	1000
^xmai^m9''^c"^|2l	13,5	26,5	42	59	78	120	165	310	420

Literatura uzupełniająca:    [1], [27], [29], [69]

46. POMIAR DAWKI PROMIENIOWANIA JĄDROWEGO NA WYBRANYCH STANOWISKACH PRACY

Prawo rozpadu promieniotwórczego

Samorzutną przemianę jądra atomowego, w wyniku której omltu je ono cząstkę a (promieniowanie a), elektron (promieniowaniu [3 ) lub falę elektromagnetyczną (promieniowanie t) przechodząc w inne jądro lub to samo jądro, lecz w innym stanie energotydl nym, nazywamy rozpadem promieniotwórczym.

Prawo, które określa ilościowo zmianę w czasie liczby jądoi rozpadających sięi nazywamy prawem rozpadu promieniotwórczego Matematycznie zapisuje się je następująco:

N(t) = N_Q e" ,    (46. I)

gdzie N_q - liczba jąder pierwiastka promieniotwórczego ulegających rozpadowi w chwili t=0 , od której zaczynamy liczyć czas, N(t) - liczba jąder, które po czasie t nie ulogly jeszcze rozpadowi, A — tzw. stała rozpadu,czyli wielkość, która charakteryzuje prawdopodobieństwo rozpadu pojedynczego jądra w jednostce czasu. Jej jednostką w układzie SI jest [s~ J .

Dla różnych jąder radioaktywnych stała rozpadu zmienia sl«? w szerokim zakresie, pokrywając dwadzieścia kilka rzędów wielkości od 1.58*10"¹⁷    [s~¹] do 2.3 10⁶    [s"¹ ] .

Dla scharakteryzowania szybkości rozpadu wprowadza się obok stałej rozpadu następujące wielkości: