84 (144)

nie myśląc o sobie. Ja to wiem... Nie musisz mnie tak krytykować, bo ja to wiem. Mam tego świadomość.

KASTA:

MAŁGOSIA:

KASIA:

MAŁGOSIA:

KASIA:

I co z nią robisz?

Nie wiem.

No właśnie, więc co to za argument, że masz czasami tę świadomość?! Go chcesz mi powiedzieć?

Bo wczoraj na mnie napadłaś.

Małgosiu, to tobie się tak wydaje. Ja uważam, że stanęłam w twojej obronie, bo ty sama tego nie robisz. Masz świadomość, ale i tak siebie zdradzasz! Tak siebie nie szanujesz, że robisz wszystko, żeby tę świadomość natychmiast wyrzucić, jak jakiś śmieć. Bo ona boli, bo do czegoś człowieka zaprasza, bo coś powinnam w^r tej sprawie zrobić. To może lepiej jej nie mieć... Produkujesz nieprawdopodobną liczbę obron. Gdybyś pokazała w tej chwili swoją prawdziwą twarz, byłaby to twarz biednej, zagubionej kobiety, która kompletnie nie wie, co ze sobą zrobić, a nie oblicze błyskotliwej damy. Rozumiesz? To jest prawda o tobie. Zagubiona, szara, bez kształtu, bez pomysłu, bez siebie - to jest twój prawdziwy obraz.

84 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ