badanie5

ka dla prądu stałego powinna być dostatecznie mała, aby spadek napięcia na nim nie przewyższał 2 -r- 3% napięcia anodowego.

Metodę tę wygodnie jest stosować przy badaniu lamp z małą opornością obciążającą w anodzie, ponieważ przy większych opornościach obciążenia anodowego trudno jest wykonać dławik odpowiadający przytoczonym warunkom. Poza tym dławik o bardzo dużej indukcyjności i małej oporności czynnej ma stosunkowo duże wymiary, co czyni go niepraktycznym w eksploatacji.

Układy te (rys. 10-1) można wykorzystać dla określenia poziomu zniekształceń nieliniowych lub pomiaru wspomnianych zniekształceń nieliniowych. W tym celu przyrząd do pomiaru zniekształceń dołącza się bezpośrednio do oporności obciążenia w anodowym obwodzie lampy. Przy większych opornościach obciążenia należy wnieść do obliczeń poprawkę uwzględniającą bocznikujące działanie oporności przyrządu. Przy pomiarach zniekształceń konieczne jest zapewnienie dostatecznie sinusoidalnego kształtu drgań, doprowadzanych do siatki sterującej badanej lampy. Zazwyczaj pomiary przeprowadza się przy częstotliwości rzędu 400 -j- 1000 Hz. Napięcie do siatki lampy doprowadza się z generatora akustycznego przez specjalny filtr. Współczynnik zniekształceń nieliniowych drgań doprowadzonych do siatki nie powinien przekraczać 0,5%.

Metoda strojonego obwodu anodowego

Modyfikacją poprzedniej metody jest metoda pomiaru mocy użytecznej z włączonym w obwód anodowy lampy obwodem drgającym, nastrojonym na częstotliwości drgań doprowadzanych do siatki badanej lampy. Układ ideowy do pomiaru mocy tą metodą przedstawiony jest na rys. 10-2. Obwód rezonansowy ma większą oporność czynną dla podstawowej harmonicznej składowej zmiennej prądu anodowego i bardzo małą oporność dla wszystkich pozostałych harmonicznych wyższego rzędu oraz spełnia zadanie analogiczne, jak dławik w poprzedniej metodzie.

Równolegle do obwodu włącza się oporność obciążenia R_a. Z wielkości spadku napięcia na tej oporności określa się moc użyteczną lampy według wzoru 10-2.

135