bezkręgowce I (19)

Paź królowej Papilio machaon

Jesl to gatunek motyla z rodziny paziowalych. W Polsce w ciągu roku pojawiajq się dwa pokolenia tego motyla <w niektóre cieple lata również trzecie}, pierwsze w maju, drugie - w sierpniu, czasem trzecie - we wrześniu. Motyl ten ma żółte skrzydła (o rozpiętości do 65 mm) z wyraźnym czarnym rysunkiem. Tylne skrzydła są wydłużone i przechodzą w charakterystyczny „ogonek”. Gąsienice sa początkowo t żarno z czerwonymi kolcami i biała plama na grzbiecie, a w miarę dorastania staja się zielone w czarne paski z pomarańczowymi plamkami. Żerują na liściach roślin z rodziny baldaszkowalych, jak marchew, czarnuszka lub koper. Gąsienice zaopatrzone sa w specyficzna „broń". W razie zagrożenia wysuwa im się w tyle za głowa rozwidlony twór, będący ujściem gruczołu, a jednocześnie rozchodzi się charakterystyczny zapach o działaniu odstraszającym. Po okresie żerowania gąsienice zmieniają się w poczwarki, które, znajdowane w czerwcu i lipcu, sa brudnozielone, a zimujące przyjmują barwę ciemnobrązową.

Pazia królowej można spotkać (choć coraz rzadziej) na polach, łąkach i w ogrodach. Zapyla on między innymi kwiaty koniczyny, spijając z nich słodki nektar. Motyle występują zarówno na równinach, jak i w górach do wysokości 2000 m n.p.m. W ostatnich kilku latach paź królowej stał się bardzo rzadkim gatunkiem. W wielu krajach europejskich objęto go ochroną. Istotnym zagrożeniem jest dla niego chemizacja rolnictwa i zaorywanie łąk i pastwisk, gdzie występuje dużo roślin baldaszkowalych. Ponieważ jest bardzo atrakcyjnym motylem, wyłapują go kolekcjonerzy.

Gąsienicą w postawie odstraszającej

mi

Larwa

Poczwarka

43