bis4

uderzenia o skały lub podwodne przeszkody, więc w wielu wypadkac przy kolizji dochodziło do uszkodzenia poszycia kadłuba na obie, powyżej linii krawężnicy, co powodowało nieuchronne zalanie ładowni, przy czym sama krawężnica, jako element bardzo sztywny, nie ulegała zniszczeniu ani odkształceniu.

TT

J_L

b)

Rys. 73. Zmiana wysokości dna podwójnego: a) skokowa; b) z załamaniem

a)

ooo

oo o

Cl

O o OO

oo

O O

Rys. 74. Kształty dna podwójnego: a) z pochyloną płytą krawędziową; b) z pozio płytą krawędziową; c) z podniesioną płytą krawędziową

Należy jednak zaznaczyć, że dno wewnętrzne ze skośnymi krawężnicami ma również zaletę - obniżenia dna przy burtach tworzą naturalne zęzy, gdzie gromadzą się ścieki i skropliny, skąd łatwo je wypompować. Dodatkowo w tych rejonach prowadzone są - łatwo dostępne, a zarazem dobrze zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi - rurociągi instalacji okrętowych.

W celu uniknięcia niebezpieczeństwa zalania ładowni przy uszkodzeniu obła w trakcie uderzenia oraz by zmniejszyć nadmierną miejscową sztywność obła, stosowane jest poziome dno wewnętrzne (z poziomą krawężnicą). Jeżeli jednak konstruktor zastosował skośną krawężnicę, to linia jej styku z poszyciem dna na obie leży wówczas na wysokości, której minimalną wartość określają przepisy. Zalety obu prezentowanych rozwiązań są dwojakie. Po pierwsze, miejsca na obie najbardziej narażone na uderzenia i przebicia znajdują się poniżej dna wewnętrznego, a zalanie przestrzeni (najczęściej zbiorników) dna podwójnego jest zawsze mniej groźne od zalania ładowni. Po drugie, rejon podatny na uderzenia nie jest lokalnie przesztywniony (krawężnica styka się z poszyciem kadłuba powyżej tego rejonu) i często, zwłaszcza przy słabszych uderzeniach, dochodzi wyłącznie do odkształcenia konstrukcji obła bez naruszenia ciągłości poszycia. Wariant dna wewnętrznego z poziomą krawężnicą pokazany jest na rysunku 74b. W poziomym dnie wewnętrznym statku rolę zęz pełnią studzienki zęzowe - lokalne zagłębienia (nisze) wykonane w poszyciu dna wewnętrznego na obu burtach. Doprowadzane są do nich końcówki ssące rurociągów instalacji.

Na masowcach samotrymownych w celu ułatwienia wyładunku stosuje się dno wewnętrzne z krawężnicami wznoszącymi się skośnie w stronę burt (rys. 74c). Takie ukształtowanie wnętrza ładowni umożliwia podczas jej opróżniania samoczynne przesuwanie się ludunku masowego w rejon luku, dzięki czemu unika się pracochłonnego ręcznego lub mechanicznego przesuwania ładunku, czyli tak zwanego trymowania. Podobnie jak w wypadku poziomego dna, studzienki zęzowe mają postać nisz w poziomej części dna wewnętrznego, przy czym na czas transportu ładunków masowych są one zamykane szczelnymi pokrywami lub zabezpieczane brezentem I uszczelniane cementem.

Dno podwójne statku wykonane jest w formie rusztu zamkniętego. Kierunki usztywnień dna, ich powiązania z usztywnieniami

105