CCF20091012072

Rozdział IV

POWIĄZANIA BIOJURYSPRUDENCJI

Zakresy powiązań

Biojurysprudencja, jako nowy nurt jurysprudencji, mający jednak znaczenie dla innych dyscyplin naukowych, kształtowała się w moim umyśle przez dziesięciolecia, ale pierwszy zarys jej koncepcji został opublikowany w 1997 roku.¹ Przedmiot biojurysprudencji jest tak rozległy, jak rozlegle są zakresy różnych stron życia. Największy wpływ na ukształtowanie się koncepcji przedmiotu biojurysprudencji miała bioetyka, podobnie jak koncepcji innych przedmiotów - biotechnologii, biomedycyny, biopsychologii, biome-chaniki, biostatystyki, a nawet i bioterroryzmu. Wszystkie te przedmioty powiązane są z przedmiotem biojurysprudencji, jednakże z jej punktu widzenia główne znaczenie mają jej powiązania z biotechnologią i biomedycyną.

Przedmioty takie jak biojurysprudencja, powiązane z wieloma innymi przedmiotami, nazywane są przedmiotami interdyscyplinarnymi. Należy wszakże zauważyć, że nazwy z przedrostkiem lacińskojęzycznym inter, oznaczającym dosłownie „między", sugerują błędnie brak samodzielności przedmiotowej i tylko „sąsiedztwo" z innymi przedmiotami. W rzeczywistości, jak wykazuje to chociażby przedmiot biojurysprudencji, jest inaczej. Przedmioty niewłaściwie zwane interdyscyplinarnymi są w istocie tymi, które potrafiły przejąć elementy innych przedmiotów i twórczo je dostosować do własnych celów. Nazwanie takich przedmiotów wielodyscyplinarnymi (multi-disciplinary) byłoby jednak przesadą, ponieważ wprawdzie mają one w sobie coś z wielodyscyplinarności, ale zawsze podporządkowanej określonej, dominującej dyscyplinie, której mają służyć. Tak więc dla biojurysprudencji powiązane z nią przedmioty mają wobec niej charakter niejako służebny, pomocniczy, podobnie tak jak dla nich biojurysprudencja, zwłaszcza dla biotechnologii i biomedycyny.

Wszystkie dyscypliny naukowe z przedrostkiem bio, wskazującym na życie, zrodziły się i rozwinęły w drugiej połowie XX wieku. Jest to niezaprzeczalne świadectwo dostrzeżenia wówczas: poważnych zagrożeń dla żyda

R. A. Tokarczyk, Biojurysprudencja. Nowy nurt jurysprudencji, Lublin 1997.