CCF20130102074

Rys. 1. Zezwój wielozwojny

1 —połączenie czołowe przednie; 2—połączenie czołowe tylne; 3—bok lewy; 4—bok prawy; 5—końce zezwoju; 6 — rdzeń stojana

Łącząc ze sobą kilka grup, otrzymuje się pasmo fazowe, tj. uzwojenie jednej fazy silnika wielofazowego. Pasmo fazowe może się składać z jednej lub kilku grup. Na rysunku 3 przedstawiono pasmo fazowe uzwojenia trójfazowego, składające się z dwóch grup zawierających po trzy zezwoje. Dwa wyprowadzenia, stanowiące początek (oznaczany L/l) i koniec (oznaczany (72) pasma fazowego, zwykle są doprowadzone do tabliczki zaciskowej silnika.

llllll

llllll

llllll

llllll

i i l i i i llllll llllll llllll

znajdują się wyprowadzenia przewodów, nazywamy przednim, a przeciwległe — tylnym. Patrząc od strony połączenia czołowego przedniego określamy lewyi prawy bok zezwoju.

Kilka zezwojów ułożonych w sąsiednich żłobkach i połączonych ze sobą tworzy grupę zezwojów. Przy określaniu uzwojenia grupa zezwojów stanowi pojęcie nie mniej ważne niż zezwój. Grupa może zawierać od jednego do kilku, a — w krańcowych przypadkach — nawet do kilkunastu zezwojów. Przedstawione na rys. 2 grupy składają się z trzech zezwojów. Dla uproszczenia rysunku zezwoje są narysowane pojedynczymi liniami. Grupy (rys. 2a i b) różnią się kształtem zezwojów i sposobem ich ułożenia w żłobkach. Widoczne na rysunku połączenia między zezwojami wykonuje się w ten sposób, że początek pierwszego zezwoju wyprowadza się na zewnątrz, koniec zaś łączy się z początkiem zezwoju drugiego, koniec drugiego zezwoju łączy się z początkiem zezwoju trzeciego, a koniec trzeciego zezwoju wyprowadza się na zewnątrz. W ten sposób po wykonaniu grupy otrzymuje się dwa wyprowadzenia, stanowiące początek i koniec grupy — podobnie jak dla zezwoju. Te dwa wyprowadzenia wykorzystuje się do wykonania dalszych łączeń uzwojenia.

Rys. 2. Grupy złożone z trzech zezwojów różnego kształtu

Ul    U2

Rys. 3. Pasmo fazowe złożone z dwóch grup

Kompletne uzwojenie stojana silnika trójfazowego składa się z trzech jednakowych uzwojeń fazowych, przesuniętych względem siebie na obwodzie stojana o odpowiedni kąt.

1. 2. 3. Parametry uzwojeń

Poskok uzwojenia. Poskok uzwojenia y jest to odległość między lewym i prawym bokiem zezwoju, określona liczbą żłobków.

Poskok nazywa się średnicowym, gdy rozpiętość zezwoju jest równa podziałce biegunowej t, wyrażonej liczbą żłobków przypadających na jeden biegun. Poskok średnicowy

Ż

gdzie: Ż—liczba żłobków na obwodzie stojana lub wirnika, 2p — liczba biegunów.

Poskok mniejszy od średnicowego nazywa się skróconym, a większy — wydłużonym.

Uzwojenia mogą się składać z zezwojów o kilku różnych poskokach albo też wszystkie zezwoje mogą mieć jednakowy poskok. Rozważymy to na przykładach.

Uzwojenie o danych: Ż = 48; 2p = 4 (rys. 18) jest zbudowane z zezwojów o czterech różnych poskokach

Jń =9; y₂ ^{= 11};    3^3 = 13; y₄ = 15

zatem średnia wartość poskoku

9+11 + 13 + 15    _

6