DSC02795 (2)

mi) powodem przyjęć do innych szpitali psychiatrycznych, włączając w to szpitale prywatne (Manderscheid i in., 1985). 45% schizofreników korzystających z pomocy szpitalnej otrzymuje ją od stanowych i państwowych szpitali psychiatrycznych; wskaźnik ten jest niższy jedynie od wskaźnika ciężkich uszkodzeń poznawczych, takich jak otępienie w wyniku choroby Alzheimera. W każdym roku ponad 1 milion ludzi w USA korzysta z powodu schizofrenii z pozaszpi-talnych form pomocy (Narrow i in., 1993). Ponieważ osoby cierpiące na tę chorobę często wymagają długiej hospitalizacji, to w dotychczasowej historii stanowiły one około połowy wszystkich pacjentów szpitali psychiatrycznych w USA.

Choć choroba zaczyna się niekiedy w dzieciństwie albo wieku podeszłym, to w około 75% przypadków jej początek przypada na okres między piętnastym a czterdziestym piątym rokiem życia, średnio w połowie trzeciej dekady. Dotyka ona tak samo często mężczyzn i kobiety, choć u mężczyzn rozpoczyna się nieco wcześniej (w pierwszej połowie trzeciej dekady życia u mężczyzn; w drugiej połowie tej dekady u kobiet). Wielu badaczy uważa, że u mężczyzn ma ona cięższy przebieg (Iacono, Beiser, 1992; Marcus i in., 1993; Tien, Eaton, 1992). Pogląd ten znajduje potwierdzenie w badaniach nad mózgiem prowadzonych przez Nopoulosa, Flauma i Andrea-sena (1997), wskazujących, że związane ze schizofrenią nieprawidłowości w strukturze mózgu (omawiane dalej) są poważniejsze u mężczyzn niż u kobiet. Co ciekawe, różnica między kobietami a mężczyznami pod względem wieku pojawiania się choroby odwraca się wraz z wiekiem. Późna schizofrenia (po trzydziestym piątym roku życia) jest znacznie częstsza wśród kobiet niż wśród mężczyzn (Jeste, Heaton, 1994). Obrazuje to rycina 12.1. Istnieją też dowody, że późna

30

Grupy wiekowe

ZACHOROWALNOŚĆ NA SCHIZOFRENIĘ (WYSTĄPIENIE PIERWSZYCH OBJAWÓW) U KOBIET I MĘŻCZYZN W RÓŻNYCH GRUPACH WIEKOWYCH

Źródło: Haffner i in., 1998.