DSC03231

mftWf sfmfkk* 17

£tnr

|rm* £ 1    >**'*-»ą*Mwe Uiowe, konystąjąc t (1.9):

9*.

Km^ I i tróti^ <k> kroku 2,

-ę. gytm - *ent*uSe ^ a* snu— jest basowe roswiązanie dopuszczalne. Aby je znar 4^    Au < i » ^ » iv>s patrzmy pomocnicze zagadnienie minimalizacji

2-*

iarł

te

u

* > 0, y* > 0,

0***

gBteP

wste*

uwnk «*4 sranych zmiennych. Jeśli tylko potrafimy znaleźć takie opty-: *5. «r sa&adniema (1.10), ze Yl?-\    ⁼ 0» to otrzymamy także

izwm e_# Jasek (1 10) ma dodatnie minimum, to nie ma rożwiąza->*& ±    4U As « ł>, • > 0. Zagadnienie (1.10) można łatwo rozwią-

. ,_{t -1}vv | ir mątw? metody sympleks, ponieważ ma ono oczywiste początkowe _uti £>_>v'«m-r*ał»* i = 0, y* = h dla B = /. Ta metoda dwufazowa została >«aaa w ty m rotdziałe do rozwiązywania ogólnych zagadfaień progr&mo--    Fasa 1 test użyta do znalezienia rozwiązania dopuszczalnego dla

tub do stwierdzenia, że nie istnieje rozwiązanie dopuszczalne. Faza II ■otwiązania dopuszczalnego, znalezionego w fazie I, do rozwiązania

IH14

«nmirk obbcsemowy, w zrewidowaną) metodzie sympleks, jest związany z tartua wwwiąsj wanirm układów równań B^TX = c_B i By = a_fc, gdzie w kolejnych _A mucserar B różnią arą tylko jedną kolumną. Prostym sposobem rozwiązania obhczernie B~^x oraz wyznaczenie A i y, mnożąc macierz przez wektor. B*¹ w kolejnych iteracjach może być wykonane za pomocą transformacji elementarnych) zastosowanych do B“^l. Jeśli B"¹ jest bieżącą macierzą a .**4 uaktualnioną macierzą odwrotną, to (zob. ćw. 1.4) B“* = EB~^l, I ^ uumną elementarną postaci

^ri

0	*t
1
	ni