DSC03318 (3)

7*

nie jest oczywiste. Uporządkowanie takie nie może być określo-ne tylko według maksymalnych wielkości nośników zbiorów w^ lub tylko tych wielkości nośników, którym przyporządkowane są maksymalne stopnie przynależności w zbiorach w_ŁR [6J. Foraąd-kowanie jedynie według maksymalnych wartości nośników zbiorów 189 nie musi prowadzić do uzyskania prawidłowego wyniku, gdyż duże wartości nośników mogą występować z małym stopniem przy* należności lub odwrotnie małe wartości nośników mogą mieć duże stopnie przynależności w w^. Podobnie, porządkowanie tylko na podstawie wartości nośników mających maksymalny stopień przynależności w zbiorach ty, nie zawsze pozwoli na uzyskanie poprawnego wyniku. W tym przypadku pomija się wszystkie pozostałe elementy nośnika każdego zbioru w bez względu na Ich wielkości 1 odpowiadające im funkcje przynależności. Warunkiem prawidłowego uporządkowania rozważanych obiektów jest rozpatrywanie zarówno wartości nośników, jak i ich stopni przynależności w zbiorach 3?|g,

I celu spełnienia powyższego warunku do realizacji etapu 5 algorytmu AKP wykorzystuje się koncepcję zbioru maksymalizującego R. Jaloa. Zgodnie z definicją przedstawioną przez niego [6] zbiorem maksymalizującym jest zbiór rozmyty:

“(8) *|(P5(r)* O} » r « R,

gdzisi y g(r) b r/g^ąyi • r_nax ■ sup 8, 8 - zbiór wszystkich ... nośników zbiorów rsprezentujących oceny analizowanych obiektów «!• °2**" °o* '

Stopień przynależności w zbiorze maksymalizującym - jj^(r) określa stopień, w jakla każda wartość nośnika jest bliska maksymalnej wartości nośnika w zbiorze 8, tj. w zbiorze wszystkich ®ońolków zbiorów rozmytych reprezentujących oceny analizowanych obiektów ze względu na kryterium nadrzędne.

W rasach etapu 5 obliczeń przewiduje się:

1/ utworzenie zbioru maksymalizującego s

2/ utworzenie dla każdego obiektu O^fi = 1, 2,... n ) zbio* ru rozmytego w^, oędącego zmodyfikowaną oceną w._, tj. ta* kiego zbioru, żei

H|| | ((•• 4 (*). r)ł .

gdzie:    H w^_K“ Hwj._k (r)A pjg(r); a - operator aintaua, |ll

nikający z użycia logicznego "i" w celu uwzględnienia wielkości nośników /przez pg(r)/, a także i stopni przyoalei-

^{D06Ci P}^iK^(r)ł

3/ utworzenie zbioru rozmytego w_Qpt takiego, że!

SI •

gdzie: H -    (°j) =    (r), O. - i-ty analizowany obiekt,

opt    * lE

v - operator maksimum /logiczne "lub"/# którego użycia powoduje , że każdy obiekt jest porównywany z innymi na podstawie maksymalnego stopnia przynależności w zbiorze w'^;

*/ utworzenie zbioru rozmytego w-_Qpt przez normalizację zbioru rozmytego w _fc:

*'o_Pt = i (v »ó_PtPP" S ’

gdzie:    p~' (O_t) = p- (O_t) /max p~ (0₁) ;

opt ^{Ł    w}opt    o_± ^wopt ¹

5/ uporządkowanie analizowanych obiektów według malejącego stopnia przynależności w zbiorze . (wg p_w# ( 0^)) .

Otrzymane wyniki obliczeń mają charakter względny i 3woją interpretację tylko w obrębie wybranej uprzodnio do analizy grupy obiektów. Na podstawie stopni przynależności w zbiorze *'opt ^nożna wskazać najlepszy spośród rozpatrywanych obiektów (p-    =1) i ocenę pozostałych obiektów w porównaniu z

opt

obiektem najlepszym. Uzyskane wielkości p~ (0.) mogą być

opt

interpretowane jako stopnie przynależności w zbiorze rozmytym, przedstawiającym zbiór najlepszych obiektów. Jeśli dla danego "i" p~ (0.) przyjmuje określoną wartość, wówczas tę war-* opt

tość można uważać za charakteryzującą rozmiar, w jakim obiekt 0^ jest najlepszy [por. 6].

Zaletą przedstawionego podejścia do oceny obiektów jest możliwość analizy przyczyn uzyskania określonych ocen przez poszczególne obiekty /etap 6 - schemat 2.1/» Analizę taką umożliwia szczegółowe prześledzenie schematu wielopoziomowego