DSC03342 (2)

*122

$«5« PRZYKŁAD ZASTOSOWANIA TBCIINIKl AIDA DO DEKOMPOZYCJI ZADANIA PROJEKTOWEGO

Sformułowanie problemu - przebieg rozwiązania

Na trzech polach oznaczonych literami a, h, c rozmieszczono trzy kostki oznaczone oyErami 1, 2, 3 - w sposób przedstawiony na schemacie 3*25* Który nazwiemy sceną początkową. Należy określić taką sekwencją przestawiania kostek z pola na pole, w wynV ku której zostanie uzyskana scena końcowa, pokazana na senesach 3*26. Przyjmiemy również założenie, że scena końcowa powinna być osiągnięta w wyniku realizacji możliwie najmniejszej liczby przestawień•

3

2

1

a

b

c

Schemat 3*23* Scena początkowa

3 2

1

a

b

c

Schemat 3.26. Scena końcowa

Analizując scenę początkową, łatwo zauważyć, że można z niej uzyskać - w wyniku przestawień - 60 Innych scen. Realizacja pojedynczego przestawienia polega na wzięciu kostki położonej najwyżej na danym polu 1 przeniesieniu jej na inne pole na jego najwyżej położone puste miejsce.

Powyższy problem może być rozwiązany w wyniku realizacji następującego ciągu przestawień! 1 —*• b, 3 —c, 2 --*• b,

3 ^ b. Można się przekonać, że jest on najkrótszym ciągiem Rozwiązanie przestanie być trywialnym, jeżeli weźmiemy pod uwagę jeszcze czwartą kostkę, którą - przykładowo - umieścimy w scenie początkowej na polu b, a w ocenie końcowej zażądamy, by

znajdowała się ona na kostce oznaczonej cyfr* 5* Liczbę *#zye*-klch możliwych scen wynosi w tye przypadło* M H blenową dla tego przypadku ilustruje schemat 5.*?- Pokazane on nim sceny będą służyć jako przykład zastopowania techniki Al Al do dekompozycji i rozwiązywania zadań projektowych.

3

2

a

Scena początkom

m

c

a

Scena końcowa

c

Schemat 3«27. Sytuacja problemowa "432”

Przedstawimy kolejne kroki postępowania, które doprowadzą nas do sformułowania problemu projektowego i określenia zadania projektowego - przez model funkcjonowania zasobu i dekompozycję zadania — aż do procedury generowania i oceny rozwiązań włącznie. W ten sposób zostaną zilustrowane możliwości techniki AIM, a zwłaszcza jej rozszerzonego wariantu.

3*5«2« Strukturalizaćją cech zasobu sceny

Zinterpretujemy cztery kostki i trzy pola jako jeden zasób Z. Wzajemna pozycja kostek, a także ich rozmieszczenie na polach zostanie opisane za pomocą zestawu siedmiu cech 1 ich wartości, przedstawionych w tabeli 3.1 /oznaczenie * patrz 3.5-3/* Oechy, łącznie z repertuarami wartości, określają zasób jako pewien metajęzykowy opis obiektu rzeczywistego /kostek i pól, na którym są rozmieszczone/.