DSC41

■i

2.12. Badania uwzględniające ekorozwój 51

Potencjał transurbanizacyjny oznacza istnienie w krajobrazie powierzchni przydatnych do zabudowy.

Potencjał rekreacyjno-balneologiczny to przydatność krajobrazu do zaspokajania potrzeb człowieka w zakresie wypoczynku i zachowania zdrowia.

i

i    Literatura

■

Bartkowski T., 1974: Zastosowanie geografii fizycznej. PWN, Poznań-Warszawa I    Chmielewski J.. 1935: Warszawa funkcjonalna. Biuletyn Urbanistyczny, Warszawa.

I Dembowska Z., 1987: Metody i techniki w planowaniu przestrzennym. Cz. 1 Metoda ogólna planowania przestrzennego. IGPiK, Warszawa.

Hassę G., 1978: Zur Abteilung und kennzeichung von naturpotentialen. Peterm. Geogr. Miu. t 122, z. 2. m Leszczycki S., 1938: Region Podhala. Podstawy geograficzno-gospodarcze planu regionalnego. Prace I Inst. Geogr., UJ, nr 20, Kraków.

Przewoźniak M., 1991: Krajobrazowy system interakcyjny strefy nadmorskiej w Polsce. Wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.

I Racinowski R., 1987: Wprowadzenie do geografii osadnictwa. PWN, Warszawa.

■    Różycka W. 1965: Zarys fizjografii urbanistycznej. Arkady, Warszawa.

Różycka W. 1971: Metody oceny warunków fizjograficznych dla potrzeb planowania przestrzennego miast. Inst. Geogr. PAN, Prace Geograficzne Nr 90, Ossolineum, Wrocław-Warszawa.

Różycka W., 1986: Zakres badań ekofizjograficznych i zasady wdrażania wyników do planów zagospodarowania przestrzennego, „Człowiek i Środowisko”, 1.10, nr 4, s. 33-72.

1

5

I

1

|

lt

■

I

f

9

I

I

i H, -■

i

%