D

SOPWITH „PUP

Był jednym z najpopularniejszych angielskich samolotów myśliwskich, użytkowanych przez RNAS (Royal Naval Air Flying Service) i RFC (Royal Flying Corps). Prototyp tego samolotu oblatano 27 marca 1916 roku, a jesienią pojawił się w jednostkach bojowych. Jego doskonałe osiągi sprawiły, że cieszył się dużym uznaniem wśród pilotów. Sopwith „Pup” zanotował w swej karierze wiele błyskotliwych sukcesów. Na przykład 11 kwietnia 1917 roku podporucznik J.S.T. Fali z 3 eskadry RNAS, lecąc samolotem „Pup" zestrzelił w czasie jednej walki trzy samoloty niemieckie (2 Albatrosy i 1 Halberstadt).

Sopwith „Pup” był także wykorzystywany do prób startu i lądowania na okrętach wojennych. 2 sierpnia 1917 roku pilot E.H. Dunning na samolocie „Pup” dokonał pierwszego w historii lotnictwa lądowania na pokładzie okrętu wojennego Furious. W drugiej połowie 1917 roku samoloty tego typu zostały zastąpione przez doskonalsze maszyny firmy Sopwith -„Triplane” i „Camel”.

Sopwith „Pup” był samolotem o konstrukcji drewnianej w układzie klasycznego dwupłata. Pokrycie kadłuba i skrzydeł stanowiło płótno. Jedynie grzbiet kadłuba w pobliżu kabiny pilota kryty był sklejką. Napęd stanowił silnik rotacyjny o mocy 60 kW typu Le Rhone 9C lub Clerget 7Z. Samolot wyposażono w jeden zsynchronizowany karabin maszynowy typu Vic-kers, kal. 7,7 mm. Łącznie zbudowano 1770 sztuk tego samolotu.

BUDOWA MODELU -SOPWITH „PUP” (arkusz 3, 4 i 5)

(Model opracowano w skali 1:33)

SILNIK

Z arkusza 3 wycinamy cz. 6, zwijając ją w rurkę. Jej średnica powinna wynosić około 3 mm. Z arkusza 5 wycinamy wręgi w1 i w2, które po podklejeniu tekturą o grubości około 1 mm sklejamy ze sobą. W obu wręgach wywiercamy otwór, wkładając w niego cz. 6, tak aby mogła się ona swobodnie obracać. Cz. 10 podklejamy tekturą i po wycięciu otworu nakładamy na cz. 6 od strony wręgi w2. Cz. 15 zwijamy i przyklejamy

4 - MAŁY MODELARZ do cz. 6 i 10. Od strony wręgi w1 dołączamy cz. 16. Z cz. 7, 8 i 9 wykonujemy walec, przy czym w cz. 8 i 9 wycinamy otwory. Gotowy walec osadzamy na wale silnika (cz. 6). Cz. 13 formujemy w stożek i przyklejamy do cz. 6 i walca. Cylindry silnika montujemy z cz. 18 i 19, gotowe doklejamy

))

do cz. 7. Cz. 17 naklejamy z przodu na cz. 6. Cz. 11, 12 i 14 po uformowaniu sklejamy ze sobą, tworząc w ten sposób osłonę silnika. Wewnętrzne powierzchnie tych części malujemy tuszem lub farbą. Łopaty śmigła wykonujemy sklejając ze sobą cz. 20 i 21. Między obie części wkładamy szpilkę, by móc osadzić łopaty w cz. 17. Z przodu do cz. 17 przyklejamy cz. 22. Gotowy silnik odkładamy na bok.

KADŁUB

Montaż kadłuba rozpoczynamy od wycięcia i podklejenia

tekturą wręg: w3 - w8. Sklejamy ze sobą wręgi w3 i w4 oraz w6 i w7. Do tylnej wręgi silnika (w2) przyklejamy cz. w5. Z drugiej strony cz. w5 dołączamy wręgę w3. Następnie z arkusza 3 wycinamy cz. 1, 2 i 3, które łączymy ze sobą. W tylnej, górnej połowie kadłuba wklejamy cz. w8. Do niej przyklejamy wewnątrz kadłuba tylną ścianę kabiny pilota - wręga w6 i w7. Przy sklejaniu cz. 2 i 3 należy zachować szparę w tylnej części kadłuba, aby można było później wkleić

.SOPWITH POP

1RYS.1

DANE TECHNICZNE

Rozpiętość	8,08 m
Długość	5,89 m
Wysokość	2,87 m
Pow. nośna	23,62 m^2
Masa własna	357 kg
Masa w locie	556 kg
Prędkość maks.	179 km/h
Pułap	5300 m
Czas lotu	1,75 h

statecznik pionowy. Silnik wraz z przednią ścianką kabiny pilota wklejamy do kadłuba. Do boków kadłuba w oznaczonych miejscach przyklejamy cz. 38. Cz. 37 mocujemy do cz. 1 i w2. Kabinę pilota i górną część kadłuba zmontujemy dopiero po zainstalowaniu skrzydeł. Montaż kadłuba pokazano na rys. 1.

PŁATY

Budowę skrzydeł rozpoczynamy od podklejenia tekturą dźwigarów i żeber - cz. od 28 do 36. Najpierw montujemy dolne płaty. Szkielet prawego skrzydła sklejamy z cz. 28p, 34 i 35. Żebro 35 powinno być tak wyprofilowane, aby dokładnie przylegało do boku kadłuba. Gotowy szkielet oklejamy cz. 40p. Montaż tego skrzydła pokazano na rys. 3. W ten sposób budujemy lewe skrzydło. Gotowe płaty przyklejamy do kadłuba w oznaczonym miejscu, po uprzednim wycięciu otworów na dźwigary. Cz. 28p i cz. 28I łączymy wewnątrz kadłuba za pomocą cz. 36. Trzeba zwrócić uwagę, aby wznios skrzydła wynosił około 4°.

1 - 1995 r.