Geografia turyzmu9

(>() l Mi-tiuly hmliiń geografii mry/.mu

Wartość H =» 2,N‘M o/mn /u, Ze in/mte*/i /rmc obiektów na danym obszarze ma rozkład heksagonalny, H - I o/iun za układ losowy, a K = 0 występuje wówczas, gdy zjawisko jest skupione w jednym miejscu. Metodę tę z powodzeniem zastosowali P.E. Lovingood i l,.S. Mitchell |I‘)/K|, którzy badali rozmieszczenie zagospodarowania rekreacyjnego w Columbia w stanic Karolina Północna.

Tiilwlii I. Ocena perspektyw rozwoju agroturystyki w Polsce (melodii SWOT)

Mocne strony (simights):

Słubc strony

(we«A«e.v.vej):

Szunsc

iopportunities):

Zagrożenia

{ihrtats):

zachowanie się wiejskiego krajobrazu kulturowego i tradycyjnych:, j form rolnictwa,;    i , .X'. i- j;Xi'

zachowanie się tradycji charakterystycznych dla społeezftoM .1:1 wiejskich (np. rękodzieło, 3mcferiia, obrzędy. Znajomość l<^aljayej^:;’j!|

historii itp.), X "    .....

atrakcyjność środowiska przyrodniczego

niedostateczne wyposażenie techniczne budynków wiejskich, • .Xlśj brak u rolników środków finansowych koniecznych do przeprawa- . dzenia niezbędnych inwestycji związanych z przyjmowaniem turystów.; brak o rolników wiedzy w zakresie marketingu i zarządzania, niska aktywność społeczna na poziomie lokalnym, postawa niechęci wobec obcych

wzrost zainteresowania na świecie turystyką na obszarach wiejskiej pojawienie się w Polsce mody na agroturystykę, poparcie ze strony państwa idei agroturystyki (na szczeblu kraju i województw), •    - - s .

poparcie agroturystyki ze strony władz samorządowych, . pómoc Utiii Europejskiej (w zakresie szkolenia rolników i finansom wania przedsięwzięć agroturystycznych itp.)

utrzymywanie się małego zainteresowania w społeczeństwie pols

agroturystyką,':;    :    \    i;

niekorzystna polityka kredytowa państwa oraz banków wobec pr sięwzięć o przeznaczeniu agroturystycznym, utrzymywanie się niestabilnej polityki podatkowej,    ■

utrzymywanie się niskiego stopnia świadomości ekologicznej wśród ludności wiejskiej,    j||

konkurencja ze strony innych krajów europejskich    XI

/iitiMii; A Kowalczyk [1995].

Obok podanych wyżej współczynników i miar statystycznych szeroko spopularyzowanych w geografii, do badania zjawisk turystycznych są stosowane również metody pochodzące z innych dziedzin nauki. Przykładem metody często stosowanej w naukach ekonomicznych i zarządzaniu, a od pewnego czasu z powodzeniem używanej w geografii turyzmu, jest metoda SWOT (od angielskich terminów strenghis, weaknesses, opportunities, threats). Jest ona używana przede wszystkim do określenia możliwości rozwoju turystyki na danym obszarze. Najczęściej pod określeniami „mocne strony” i „słabe strony” rozumie się czynniki wewnętrzne mające wpływ na rozwój danego zjawiska, miloitmtNl pojęcia „szanse” i „zagrożenia” są stosowane dla czynników zewnętrznych Niekiedy przez pojęcie ..mocnych stron” i „słabych stron" niu/mi m/iiiimr aktualne uwarunkowania da •o-i zjawiska, podczas gdy „szanse" i „/Mgio/enin" mogą się odnosić do sytuacji, (akie mogą wystąpić dopiero w przyszłości.

Dane otrzymane w trakcie badania zjawisk turystycznych mogą być prezentowane zgodnie z takimi samymi zasadami, jak informacje uzyskiwane podczas badan prowadzonych w ramach innych dyscyplin geograficznych. Oznacza to, że mogi| one być przedstawiane w formie tabel, wykresów i map.

jednym z głównych sposobów prezentacji informacji turystycznych jest forma Dutogiafiezna. Zdaniem W. Kaprowskiego [1973, 46] mapa turystyczna powinna wykazywać następujące cechy:

•    dawać dostateczną orientację w terenie,

•    dawać informację o urządzeniach turystycznych,

•    podkreślać walory krajobrazowe terenu.

Podstawowym zadaniem mapy turystycznej powinno być umożliwienie dobrej • amutacji w terenie, dlatego najczęściej są one opracowywane na podkładzie map topograficznych lub przeglądowo-topograficznych.

Wśród map turystycznych ten sam autor wyróżnia mapy:

•    do turystyki pieszej,

•    do turystyki wodnej,

•    mapy szlaków wodnych,

•    mapy narciarskie,

•    do turystyki samochodowej.

Ponadto w ostatnich latach coraz większą popularnością cieszą się mapy słaba do uprawiania turystyki wysokogórskiej i trampingu (ang. trekking), jak rów nir/ mapy do turystyki lotniczej.

Mapy turystyczne powinny się wyróżniać przede wszystkim: sposobem genc inłi/mji (rysunek powinien umożliwiać dobrą orientację w terenie), rodzajem pis mu (krojem czcionki, barwą, rozmieszczeniem, np. dla obiektów o szczególnym /um /cniu powinno używać się pisma barwnego), rozplanowaniem legendy, kat

.......w i treści pozaramkowej (wolne przestrzenie na przedniej oraz tylnej stronic

mapy powinny być wykorzystane do umieszczenia elementów uzupełniających lub H/ywiujących, np. indeksy, opisy, zdjęcia lub reklamy obiektów turystycznych), opinwą estetyczną, a także silniejszą ekspozycją elementów szczególnie akccnlo wnnycli (np. zasobów i walorów turystycznych, urządzeń turystycznych).

Ważnym zagadnieniem w kartografii turystycznej jest właściwy dobór znaków |Pi nu t*. Black I984|. Według 1). Markowskiej |I973, 70-71] znaki na mapach bUYslyi/nych można podzielić na trzy główne grupy:

•    znaki przedstawiające walory krajoznawcze.

•    znaki obrazujące zagospodarowanie turystyczne,

•    inne znaki.

W pierwszej grupie możnu wyróżnić znaki przedstawiające elementy przy-mmIiiUze (przyrody ożywionej i nieożywionej) om/ dotyczące elementów bisiory-