Geotechnika  12

- ścinanie próbek ściskaniem

R_t =

P sina

gdzie:

R, - wytrzymałość skały na ścinanie,'

P - siła niszcząca próbkę, .

M - moment skręcający niszczący próbkę.

F - pole powierzchni przekroju próbki.

W - wskaźnik wytrzymałości przekroju próbki na skręcanie, a - kąt nachylenia płaszczyzny ścinania do płaszczyzny poziomej.

Główną wadą metod bezpośredniego ścinania próbek jest powstawanie w próbkach złożonego stanu naprężeń, spowodowanego naprężeniami rozciąga-; jącymi przy zginaniu, i koncentracja naprężeń pod krawędzią thącą noża. Przy tej metodzie badania wartość wytrzymałości skały na ścinanie zależy znaczcie od kąta zaostrzenia noża. Zwiększenie kąta zaostrzenia noża od 45° do ok. 80° prowadzi do zwiększenia wytrzymałości o około 60 %. Dlatego też przyjęło się okre-śląć wytrzymałość skał na ścinanie* metodą ściskania w nachylonych matrycach. „

'.tui

. Ścieranie jest to zjawisko ubywania masy (objętości) materiałów trących w _wvnikii tarcia.

BfclJetU fWffowcflo sduuaHi^zowanin ia ścicmości i ścieralności.